Sosyal medyada paylaşılan bazı videolar, sokak röportajlarının kesitlerini hemen hepimiz görürüz. Bu görüntüler ruh halimizi, düşüncelerimizi anlatmaya yetiyor. 6 ya da 15 saniyelik videolar olsalar da. Görmüşsünüzdür çoğunuz; Bir genç soruyor sokak röportajında, “Gelecek nesillere bir öneriniz var mı? Ne öneriyorsunuz” diye. Bir amca da, gülümseten ama bir o kadar da düşündüren cevabı veriyor, “Gelmesinler” diyor.

Son dönemlerde meydana gelen tatsız hadiseler bitmesin diyen yoktur sanırım. 2020’ye ‘felaketler yılı’ diyorduk, 10’dan geriye saydık biterken ama istenmeyen hadiselerin sonu gelmedi. Daha kötü ne olabilir derken daha kötüsü geliyor. 2021’in son demlerine gelirken hala her birimizde bir tedirginlik var. ‘Sırada ne var acaba?’ diye düşünmeden edemiyoruz.

Covid-19’un bitmesi için harıl harıl çalışılırken, virüs mutasyona uğruyor. Şu mutasyonu, bu mutasyonu şeklinde yeni formlara bürünüyor. Böyle böyle sürüp gidecek gibi geliyor bana. Normalimiz hep eskiyecek yani. Hep bir yeni normale alışmak durumunda kalacağız.

Tüm bu yaşadıklarımıza rağmen birbirimizi kırmaya devam ediyoruz. Birbirinin hakkına girmekten çekinmiyor insanlar. Olup bitenler bizi daha iyi insanlar haline getirmeli halbuki. Zarar verdiğimiz dünyayı güzelleştirmemiz gerekirken, zarar vermeye devam ediyoruz mesela. En basiti; hala çöpleri yere atıyoruz. Yaşadıklarımız bizim eserimiz değilmiş gibi sanki.

2020 güldürmedi, 2021 de aynı. Mutlu değiliz, sağlıklı değiliz, huzurlu değiliz, güvende değiliz. 2022 için umutlanmalı mıyız? Bilemiyorum…