Zor günlerde birlikte olmalıyız

Yaklaşık 2 aydır gündemimiz sadece koronavirüs. Korona ile yatıp korona ile kalkıyoruz. Hayatımızın odak noktasında yine korona var.

Gündem korona, günler karantina olunca günlerimiz hep koronayı takiple geçiyor.

Öyle bir sınavdan geçiyoruz ki daha önce böylesini hiç tatmadık. Hayatımızda ilk kez zaman mekan kavramı anlamını yitirdi…

Hepimiz evlerimizde oturup gelecek günlerle ilgili kaygılarımızı dile getiriyoruz.

Tekrar işe dönebilecek miyiz? Bu krizi atlatabilecek miyiz? Korona ne zaman geçecek? Bana bir şey olacak mı? Sevdiklerimize bir şey olacak mı? Kimimiz sağlığımızı, kimimiz ekonomimizi düşünüp bir çıkmazın içine girdiğimizi düşünüyoruz.

Sanki adeta labirentte kalmış kişiler gibi  çaresizliği yaşıyoruz.

Hem çaresizlik yaşıyoruz, hem düşünüyoruz , hem de kıymetini özümsüyoruz şu an sahip olamadıklarımızın…

Adeta hasret kaldık sevdiklerimize, masmavi denizlerimize, yemyeşil ormanlarımıza ve evrenin tüm güzelliklerine… Ama elden bir şey gelmiyor şu süreçte…

Sanki hayat bu süreçte önce savuruyor ve sonra büyütüyor bizleri…

Ama bugünler geçecek umudumuzu elden bırakmamamız gerekiyor…

Evet dünya  bizim yavaşlamamızı istedi. Yavaşlayın, tüketmeyin, doğayı mahvettiniz dedi.

Şimdi biz evde kalacağız, doğa da kendini iyileştirecek… Hatta iyileştirmeye başladı bile…

Bize ise biraz daha dişimizi sıkmak düşüyor…

Bu süreçte yapmamız gereken en önemli şeyi yapacağız, evde kalacağız…

Bence hala temas etmemeyi anlayamadık, algılayamadık… Lütfen sevdiklerimizle dahi olsa bu süreçte görüşmeyelim… Bu bizim ve onların iyiliği için…

Evde kalacaksak boş kalacağız anlamına da gelmiyor…

Evde kalan milyonlarca insan evden de çalışılabileceğinin en önemli örneklerini kanıtlamış oldu…

Meğer evde yapılabilecek ne çok şey varmış. Onları hatırladık. Aile olmanın önemini, paylaşmanın, birlikteliğin önemini iliklerimize kadar yaşadığımız günlerden geçiyoruz. Bu zor günlerde birlik olmayı başarabilenleri bence  bir daha hiçbir fırtına yıkamayacak…