Son günlerde piyasalarda bolca satılmaya başlanan kişisel gelişim kitapları sizinde dikkatinizi çekmiştir. Başarılı olmayı  sadece makam, para ve güç olarak adlandıran bu Amerikan çıkışlı kitaplar, mutlu ve huzurlu bir hayat için yeterli değildir.

Zaten günümüzde de gençler huzur ve mutluluktan önce para kazanmak derdine düşmüş durumda. Milli piyango bileti almak için yağmur altında saatlerce kuyrukta beklemek gibi bir gariplik ancak bizde görülmeye başlandı. Alnımız terlemeden ve sabır etmeden sadece kazanmak istiyoruz.

Oysa başarılı olmanın ve başarıya ulaşmanın yolu ve bir mantığı vardır. Biz bu mantığı “başarılı” olmuş insanların hayatlarında bulabiliriz… Öncelikle peygamberlere bakın: “Artık bitti” denilen yerde, sadece imanlarına dayanarak yeniden dirilişi gerçekleştirdiler.

Her konuda olduğu gibi bu konuda da Peygamberimiz en mümtaz örneklerden biridir.

“Peygamber Efendimiz Medine’de, müşriklerden inatçımı inatçı, bencil mi bencil, hayırsız mı hayırsız, helal haram bilmeyen bir adamı karşısına almış, İslam’ın özelliklerini ve güzelliklerini anlatıyordu.

Fakat adam inanmak şöyle dursun, alaycı ve gayri ciddi bir şekilde söz söylüyor, İslam’ın aleyhine sözler sarf ediyormuş.

Yanlarında oturan ve bu duruma şahit olan Hz. Ömer daha fazla dayanamamış ve adama tepki göstermiş. Peygamber Efendimize dönerek, bu densiz adamın işini bitirmek için izin istemiş.

Fakat Peygamber Efendimiz bu çıkıştan hiç memnun olmamış. Ve sanki hiçbir şey olmamış gibi adama bir şeyler anlatmaya devam etmiş. Aradan çok kısa bir süre geçtikten sonra adam İslam’ın gerçekliğini kabul etmiş ve Müslüman olmuş.

Efendimiz, çevresine dönerek ve de özel olarak Hz Ömer’e bakarak şöyle buyurmuş: “Size kalsaydı bu adamın boynunu vuracak ve cehenneme bir adam göndermiş olacaktınız. Ama gördünüz ki, sabır ve hoşgörünün sonu hayırdır, zaferdir, huzurdur. Bizim işimiz, cehenneme bir adam göndermek değil, cennete bir adam kazanmak olmalıdır.”

Her türlü olumsuzlukların karşısında, sevgili Peygamberimizin buyurduğu gibi “Sonu hayır, zafer ve huzurdur” diyerek, sabırlı ve hoşgörülü olabiliyorsak, ne mutlu bize…