Ebû Zer radıyallahu anh şöyle dedi:

Nebî sallallahu aleyhi ve sellem bana (hitaben) buyurdu ki:

“Din kardeşini güler yüzle karşıla­mak gibi (tabiî) bir iyiliği bile sakın küçük görme!”

(Müslim, Bîrr 144. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Libâs 24; Tirmizî, Et’ime 30)

Açıklamalar

İyiliği iyilik olarak takdir etmek ve yerine getirmek lâzımdır. İyiliği kü­çük görmek, önemsememek, iyilik bilincine sahip olmamaktan ileri gelir. Burada Resûl-i Ekrem Efendi­miz, büyük sahâbî Ebû Zer haz­retlerine hitâben hiçbir “ma’rûf’un yani Allah'a itaat ve insanlara iyilik ve ihsan olarak bilinen hiçbir şeyin küçük görülmemesini, azımsan- mamasını tenbih etmektedir. “Din kardeşini güler yüzle karşılamak gibi tabiî bir davranış olsa bile" diye çok çarpıcı bir örnek ver­mektedir. Tirmizî’deki bir rivayette (Birr 36) “Din kardeşinin yüzüne gülümsemen sadakadır", bir başka hadiste de “Her ma’rûf sadakadır. Din kardeşini güler yüzle karşıla­man da ma’rûftandır" (Tirmizî, Birr 45) buyurulmaktadır.

Din kardeşini güler yüzle neşeli bir şekilde karşılamak onu sevin­dirir ve içini rahatlatır. Bir mü’mini sevindirmek ise, hiç şüphesiz başlı başına bir iyiliktir.

Gerçekten birçoğumuz, küçük şeyleri “iyilik” olarak değerlendirme­mek yanılgısına düşeriz ve böylece dindeki iyilik imkânlarını kullanamayız. Bu ise, giderek yozlaşan bir günlük yaşantıyı gün­demimize getirmektedir. Oysa iman uyanıklığı ve şuuru içinde yaşayanlar, kimsenin tahmin etmediği bir çok noktada iyilik ve hayır işleme fırsatı bulurlar.

İyiliksever olmak, mutlaka büyük iyilikler yapmak demek değildir.

Küçük olsun büyük olsun iyiliğe tam bir iyilik nazarıyla bakmak gerekmektedir. Nitekim hadisimiz de bize bu önemli noktayı hatırlat­maktadır.

Hadisten Öğrendiklerimiz

1. Dinimizde iyilik düşünce ve uy­gulaması, fevkalâde önemli, yaygın ve köklüdür.
2. Hiçbir iyilik küçük görülmeme­lidir.
3. Geleni güler yüzle karşılamak başlı başına bir iyiliktir.
4. Hayatın her anı ve alanı iyilikler için fırsatlar barındırır.