Ebeveyn olmak hiç bitmeyen ve asla kazanamayacağımız bir sınav gibi hayatımızın tüm zaman dilimlerinde yer alır.

Ebeveynliğin, bir çocuğun ilk zihne niyet olarak girmesinden, doğmasına, bebeklikten yetişkinliğe kadar fiziksel gelişiminden duygusal gelişimine, sosyal ve ruhsal gelişiminden bilişsel gelişimine kadar geniş kapsamlı bir alanı var. Hatta yetişkinlikten sonra bitmeyen çok yönlü iletişimi de bu alanın içine koyabiliriz. Bu süreçte, hep artan ve hiç eksilmeyen bir sevgi ve tahammül gücü ebeveynliğin birincil güdülerindendir. Özellikle anne çocuk ilişkisi bu konuda en güzel örnektir.

Ebeveynlik konusunu, bir üniversite okuluna benzetebiliriz. Her çocuk ayrı bir ders ve her yaş yeni bir tecrübedir. Her dersin kendine özel mizacı vardır. Birbirine benzeyen konular olsa da içeriği farklı ve özeldir. Ebeveynlik işte tamda bu noktada başlar. Toptancı bir bakış açısı ve yetiştirme tarzı geçerli değildir. Nasıl ki bir meslek edinmek için ilk okuldan üniversiteye kadar eğitim alınarak diploma alınır. Ebeveynlikde de her çocuk ayrı bir diploma kazandırır insana. Tek bir farkı vardır, mezun olmak yoktur bu okuldan.

En zor hangi bölüm ve ders diye sorulacak olsa, bu sorunun tek bir cevabını veren olmaz. Hepsinin kendine göre farklı zorluk ve kolaylıkları vardır. Mesela çocuğunu bebeklikten yetişkinliğe kadar taşımış ve evlendirmiş bir kişiye bu soruyu sorsak, ona göre, bu üniversitenin en zor bölümü şu içinde bulunduğu andır. Ergenlik çağını okuyan birine sorsak o diyecek ki en zor ders bu vakitte olandır veya yeni doğmuş bir bebeği olana yöneltsek, O'da tamda şimdiki ders en zor olanı der.

Ahiret hayatını ve inanç sistemimizin istediği insanlık okulunu bir kenara koyarsak bir ömür bitmeyen başka bir okul var mı ben bilmiyorum.

Evet bu konuda bir diploma alınmayabilir, fakat psikolojik olarak bir sonuç beklemek yaratılış kalıplarından gelen ve sistemimizde olan bir durumdur. Doğal olarak da bunun karşılanması beklenilir. Bunların başında saygı açık ara bir şekilde ön sırada yer alır. Sonrasında, doğuştan gelen bağı kesmemek, her ne kadar kendisi de bir ebeveyn olsa da her zaman bir evlat olduğunun bilincinde olarak hareket etmek. Onu bu zamana taşıyana teşekkür etmek ve her zaman yanında olduğunu hissettirmek bir ömre adanan diplomanın kısacık karşılığıdır.

Bitmeyen bir üniversite ve bitmeyen sınavlar ikileminde ebeveyn olmak bir ömür sanatıdır. Bunun okulu da hayatın ta kendisidir. Yalnız şu ayrıntıyı da belirtmek gerekir ki, bu okula herkes kaydını yaptırabilir ama sadece kendini geliştirenler sınavları vererek gelişebilirler, geliştirebilirler. Bunu da unutmamak gerekir.