İnsanoğlunun gören gözü, işiten kulağı, konuşan dili, isteklerini ifade eden aklı vardır. Bu özellikleriyle üstün bir yeteneğe sahiptir.

İnsan, aklıyla düşünür, yorum yapar, okuyup yazar, fikir yürütür ve bu nedenle de diğer canlılardan farklıdır.

İnsan, mükemmel bir beyin yapısına sahiptir. İki eli, iki ayağı, iki gözü, işiten kulakları, üzerinde yürüyebilen ayakları, aklı ve zekası olan bir canlıdır.

İnsan, konuşarak ve fikir alışverişi yaparak meramını anlatır. Onun güzel bir kalbi, yüreği vardır.

İnsanın kalbi, güzel duyguların merkezi ve iyiliksever bir organdır. Eğer bu kalp bozulursa, bütün güzellikler yok olur.

Dil, kalbin anahtarıdır. Kalbi güzel olanın dili, özü, sözü ve konuşması da güzeldir.

Kişi söylediği söze özen gösterirse, dinlediğini de anlar ve anlatır.

Doğru ve gerçek sözler söyleyeni iyiliğe götürür, yalan yanlış sözler ise güven duygusunu yok eder.

Bir şeyi abartılı olarak anlatmak, iyi niyeti istismardır.

Özü ile sözü bir olmayanın yaptığı işler bozuk olur. Çünkü onlar İki yüzlü, riyakar, haksızlığa göz yuman, merhametten yoksun kişilerdir.

Halife Hz. Ömer; “Bende bir hata görürseniz, derhal beni düzeltiniz” demiştir. İşte bu tip sözler güvendir ve erdemli bir davranıştır.

Kendi kusurunu gören kimse, başkalarının ayıbını araştırmaya fırsatı bulamaz.

Düşünmeden konuşan kimse, hata üstüne hata yapmaya yatkındır.

“Öğüt, alana verilir” sözü asla aklınızdan çıkmasın. Çünkü itibar doğruluktadır.

İnsan “Ya olduğu gibi görünmeli, ya da göründüğü gibi olmalıdır" Kalbi körleşen kimseye hiçbir söz kar etmez.

Hakaret, küfür ve nefret içeren sözler insanı rezil ve perişan eder.

Takdir görmeyen yerde konuşmak huzursuzluğa neden olur. En iyisi bu tip ortamlardan uzak durmak gerekir.

“Tatlı dil, güzel söz, yılanı bile deliğinden çıkarır.”

İnsan konuşurken can sıkıcı, gereksiz sözlerden oldukça uzak durmalıdır.

Sonuç olarak güzel sözle hitap etmek, konuşmak huzurun, başarının ve insanca yaşamanın anahtarıdır.