Bazılarına en çok merhamet gerek, insanlığın gereği olan merhamet

Hatta sadece merhamet mi elbette hayır, biraz da samimiyet…

Mesela; ekstra kötü olmak için ne yapılıra ihtiyacı yok o bazılarının.

 Öyle ki böylelerinin hepsi, alanında performans ustası olsa da daha kötü nasıl olurumun kaygısını hep taşıyorlar.

Çabası kötülük çünkü bunların, ruhlarını başkalarının acısından kederinden beslerken, insanlıktan bihaber, empatiden habersizler.

Hep bir inkar, hep bir yalan  dolan ,hep bir dalga dümen, hep bir vefa sıkıntısı …

Daha kötüsü var;  Her tören vakti, en önde olmalar, boy göstermeler, ben iyiyim, kaliteyim, düzgünüm, bakın bana, görün beni çırpınması…

Sorsan hayatında bencillikten, ben demekten öteye gidememiş, paraya güce makama hırsa yenilmiş. Kimseye bir faydası olmamış, baksan;  gülümserken bile yapmacık, görsen; içten öyle üzülerek yani, öyle hissederek karşısındakinin, acısını, üzüntüsünü, bir kere başkası için ağlamamış, ama her şeyi, her hissi, her insanlığı, her iyiliği, her vefayı, her şeyin en iyisini bir biz biliriz müessesesi…

İnsaf yok, insaf hikaye…

Merhamet sıfır…

Vicdan hak getire…

Adalet desen o ne…

Kibir vazgeçilmezleri…

Yalan imdat çekiçleri…

Samimiyetsizlik yaşam biçimleri…

Hırs en temel ilkeleri…

Yapmayın ,kendinize gelin , kalbinizi yoklayın bir kalbiniz vardı onu hatırlayın!

Allah var!

Ve tüm hissettiklerinizden hissettirdiklerinizden haberdar…

Kara karıncayı gece gören var…