TBMM bilhassa 2019 seçimlerinden sonra tamamen asli görevine, yani “yasama” grevine dönecek. Artık milletvekillerinin görevi 2019’dan itibaren sadece yasa çıkarmak olacak. Yasa yapmak deyince ilk aklıma gelen şey yasaların halk nezdinde nasıl uygulandığı oluyor.

Yani TBMM bir yasa çıkartır ancak bu çıkan yasa halkta nasıl bir karşılık bulur?

Şimdi düşünün, sigara yasağı ile ilgili bir kanun çıktı. Bu kanuna göre, nerelerde içilebilir nerelerde içilemez olduğu tam anlaşılamayan yerlerde tütün ve tütün mamulü içmek yasaklandı.

Tam anlaşılamadı diyorum, çünkü aslında içilen yerleri gördüğümüzde nerede yasak olup olmadığını o zaman karıştırıyoruz. Birisine bakıyoruz her tarafı kapalı bir yerde sigara içebiliyorken, bir diğerinin içtiği yasak olarak değerlendirilen yerin nasıl bir kriterlerle ölçüldüğünü anlamakta zorluk çekiyoruz.

Hayatımda hiç sigara içmemiş birisi olarak aslında “beni belki de çok ilgilendirmiyor” diyebilirim ancak maalesef yasalarla ilgili böyle bir kabullenmezlik neredeyse hayatın her yerinde var.

Kafelerde sigara içmek yasak. Sigara içenler kafenin önündeki kaldırımlarda sigaralarını içip içeriye girecekler. Bu arada kaldırımlardaki çirkin görüntüden hiç bahsetmiyorum bile.

Keza okullarda aynı durum söz konusu; okullarda bahçe dahil içerde sigara içmek yasak. Sigara içmek isteyen öğretmen okul bahçesinin dışına çıkıp, okul kapısının önünde sigara tüttürecek ve geri okula girecek. Yine okulların önündeki bu çirkin görüntüden bahsetmiyorum.

Tabii ki buralarda “kaçak-göçek” yasaya aykırı sigara içenlerin zaman zaman olduğunu da hepimiz biliyoruz. Ama imse itiraz edemiyor. Çünkü bu kanunun ne kadar doğru çıktığı konusunda sigara içenin de içmeyenin de kendisine göre endişeleri var.

İşte yasa yapmak, oturup “aklıma böyle geldi, böyle yazayım” demekle olmuyor. Halkın tepkisini, halkın ihtiyaçlarını, halkın nasıl yum sağlayacağını muhakkak ki değerlendirmek lazım.

Bir işyeri açıldığında sigara içilen bölüm ve sigara içilmeyen bölüm ayrımı aslında bizim halkımız için yeterli bir ayrımdır. Yani bir yere girdiğinde sigara içilen veya içilmeyen bölüm olarak ayrıştırılan bir yerde karar verme yetisine bu halk sahiptir.  Ve buna göre de açılan işletmeler bu doğrultuda işletmesinin tefrişatına karar verecektir.

Bu yazıyı “sigaraya destek” yazısı olarak algılayanlar çıkabilir. Ama buradaki mevzu sigara mevzusu değil, yapılan kanunların uygulanabilirlik mevzusudur.

Yürürlükte olan “Şapka Kanunu”nun anlamsızlığı gibi bir şeydir aslında anlatmaya çalıştığım şey.