Ülkemiz her vatandaşına bir şeyler öğretti. Mesela 1980 sonrasında hatta öncesinden başlayarak herkes ekonomist oldu. Hatta “ortadirek” diye bir ekonomik terimimiz bile 1980’lerin başında literatürlerimize girdi.

1980’lerin sonunda herkes güneydoğu uzmanı olmuştu. HEP’lilerin ya da DEP’lilerin meclise girmesiyle Kürt sorunu herkesin uzmanlık alanıydı.

1990’larda herkes müzisyendi. Sanırsınız ki bu ülkede herkes şarkı-türkü söyleyerek geziyordu. Hatta arabeski de yozlaştırarak acılısını acısızını falan da çıkartmıştık. Hele arabesk şarkıcı furyasında neredeyse nüfusun hepsi arabesk şarkıcı olmuştu. Ve de en önemlisi yaşamlar bile arabeskleşmişti.

Bilhassa 1990’ların ikinci yarısında herkes PKK uzmanıydı. PKK ve Apo konusunda herkes fikir yürütüyordu. PKK stratejisi üzerine sanırsınız doktora yapılıyor.

2000’lerde, Milenyumla beraber AB uzmanları çoğaldı. Yani dışarıdan bakıldığında AB bile bizden ders alacak duruma geldi.

Tabi bu süre zarfında hepimizin din alimi oluşumuzu, ordu komutanı oluşumuzu, deprem uzmanı oluşumuzu, gümrük birliği uzmanı oluşumuzu da atlamamak lazım.

Ve artık gelinen bu aşamada hepimiz bir terör uzmanı haline geldik.

Nereye gidersem gideyim ilk konu terör ve her konuşan da sanki eskiden terörün içerisinde bulunmuş da şimdilerde artık elini eteğini çekmiş görüntüsünde…

Yani anlayacağınız her konuya o kadar kendimizi kaptırıyoruz ki, artık bu işi abarttığımızın farkına bile varmıyoruz.

Ve zaman zaman öyle bir hal alıyor ki bu vurdumduymazlığımız işin uzmanlarından daha ziyade “deli cesaretine sahip” cahiller başrolleri alabiliyor. Hal böyle olunca da konuşulanlardan hem bir şey anlayamıyoruz hem de bir yere varamıyoruz.

Dolayısıyla artık bilmediğimizi bilmemizin vakti bence geldi. Bırakalım işi uzmanlarına ve bilmediğimiz işe çok fazla karışmayalım. Ne dersiniz?