İnsanlar o kadar bencileştiler ki, hiç kendi verdikleri zararı görmeden ve düşünmeden karşısındakinin zarar verdiği konusunda kesin kararlıdırlar. Yani kendilerinin verdiği zararı hiç görmezler. Sadece kendi çıkarlarına ters düşen şeyleri konuşur ve karşısındakini suçlarlar.

“Kadının biri havaalanında uçak saatinin gelmesini bekliyordu. Havaalanındaki gazeteciden bir gazete ve bir paket kurabiye alarak bir bekleme koltuğuna oturdu. Kendisini kitabına öyle kaptırmıştı ki, yine de yanında oturan adamın olabildiğince cüretkar bir şekilde aralarında duran paketten birer birer kurabiye aldığını gördü. Bir taraftan kurabiyesini yerken diğer taraftan da saatini kontrol ediyordu. Kendi kendine, "Kibar bir insan olmasaydım, morartırdım şu adamın gözlerini” diyordu.

 Her kurabiyeye uzandığında, adam da uzatıyordu elini. Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca 
kendi kendine "bakalım şimdi ne yapacak?" dedi.  Adam, yüzünde asabi bir gülümsemeyle uzandı son kurabiyeye ve böldü kurabiyeyi ikiye. Kurabi yenin yarısını atarken ağzına, diğer yarıyı kadına verdi.. 

Kadın kapar gibi aldı kurabiyeyi adamın elinden ve  "Aman Allahım, ne cüretkar ve ne kaba bir adam, 
Üstelik bir teşekkür bile etmiyor!" diye düşünüyordu. Kadın çok sinirlenmişti.

Uçağının kalkacağı anons edilince bir iç çekti rahatlamayla. Topladı eşyalarını ve yürüdü çıkış kapısına. Dönüp bakmadı bile "kurabiye hırsızı”na. Uçağa bindi ve rahat koltuğuna oturdu. Sonra bitmek üzere olan kitabına uzandı.

Çantasına elini uzatınca, gözleri açıldı şaşkınlıkla. Gözlerinin önünde bir paket kurabiye duruyordu.
Çaresizlik içinde inledi "Bunlar benim kurabiyelerimse eğer; Ötekiler de onundu ve paylaştı benimle her bir kurabiyesini!" 

Özür dilemek için çok geç kaldığını anladı üzüntüyle, Kaba ve cüretkar olan,"kurabiye hırsızı" kendisiydi işte.”

İşte aynen hikayedeki gibi “kurabiye hırsızının” kim olduğu konusunda hep insanlar karşısındakini suçlarlar. Ama asıl suçlunun kendileri olabileceği hiç akıllarından bile geçmez.

Ve sonra da ortaya hiç affedilemeyecek ve telafi edilemeyecek sorunlar çıkar.

O nedenle işte burada vicdan devreye girmesi lazım. İnsanlar biraz da duygularının ve mantıklarının yanında vicdanlarını da dinlemeliler…