Hayatta gerek şartlarını yerine getirmediğimiz ama herkesin uymasını beklediğimiz şeylerin sayısı ne kadar fazla bir düşünsenize. Cümle biraz karışık oldu, şöyle örnekleyeyim; trafikte saygıdan bahsederiz değil mi? Herkesin birbirine saygı duymaları gerektiğini düşünürüz, söyleriz ama kendimiz trafikte saygısızızdır. Onun gibi bir mevzuya değinmeye çalışacağım elimden geldiğince…

Mevzumuz; düşünce ve ifade özgürlüğü. Çok geniş kavramlar, sayfalarca yazılır bu mevzuda ama lafı çok uzatmayacağım. Çünkü okumanın iyi bir şey olduğunu düşünen ama biraz uzun bir metin görünce okumaya üşenen insanlarız. Madem öyle ben de bildiklerimin bir kısmını yazmaya üşeneceğim bugünlük. “Köşe yazarı da böyle der miymiş” diye düşünmeyin, diyor işte.

Gerçekten de biz ülkece kendimize münhasır bir ülkeyiz. Herkes bizi dinlesin isteriz ama kimseyi de dinlemeyiz. Garip bir davranış. Yetmiyor bir de düşmanlık besleniyor. Ama demokrasi ve özgürlük denildiği zaman çoğunuz mangalda kül bırakmıyorsunuz değil mi? Evet. Kendi düşüncesinden, savunduğu ideolojiden olmayan iktidara darbe yapılmasını isteyenler oldu bu ülkede. Kimileri bunu içinden istedi, kimileri de açık açık söyledi. Demokrasi ve özgürlük ile ilgili ciddi problemlerimiz var. Buna ne yapıp ne edip çözüm bulmamız lazım. Çözülür mü? Çok da umudum yok açıkçası. Ama bunu derken de, “Bu milletten adam olmaz ya” demiyorum. Biri öyle dese, “İyi tamam, burayı madem beğenmedin, sana İsviçre’yi verelim sen de orayı adam et” gibi bir cümle söylerim…

Demokrasinin, Cumhuriyetin, özgürlüğün, ifade ve düşünce hürriyetinin ne olduğunu gerçekten bilmemiz gerekiyor. Kendimiz gibi düşünmeyenlere de saygı duymayı, hakaret ve küfür etmemeyi öğrenmemiz şart.

Herkese iyi hafta sonları diliyorum. Hoşça kalın…