Aydınlıklar bekliyor bizi, güneşli yollar ve yolun kenarında ormanlıklar.. Gökyüzü bekliyor bizi, yıldızlar izliyor dileklerimizi. Bazen kızıyoruz kendimize, kapandık evin bir köşesine daraltıyoruz ruhumuzu karartılı düşüncelerimizle. Şöyle etrafımıza baksak bulutlar bile açar içimizi, yeter ki düşüncelerimiz bulut olmasın yüreğimize, yeter ki derdi yük gibi görmeyelim kendimize. 

Olup gidiyor her şey, bir bakmışsın geçmiyor dediğin o günleri de yıllar devirmiş. Kim bilir hayatından kaç sene çalmış gözyaşların, gereği var mıydı diyorsun dönüp bakınca bu kadar ağlamalarının. Vardı elbette, her şeyin gereği vardı ki ondandı o imtihanın. Gözyaşlarının senin içindeki kötülüğü atacağı gibi çokca görevi vardı. Seni iyileştirmesi gibi mesela.. Vardı ki yerine iyiliği bırakıp gülümsemeleri koyacaktı kalbine. Bir ah çekecektin geçmişine, bir deneyim ve tecrübe. Asla yapmaman gereken herşeyi öğretecekti hayat. Ağlata ağlata kafana vura vura. O dağları görmesen önünde, hiç bilemeyecektin nasıl aşabileceğini. Hep dümdüz yolda yürüsen belki ilerde çocuklarına öğretemeyecektin engellerin nasıl aşılabileceğini. Bir kimlik sahibi olamayacaktın belki de. Hayatta yaşadıkların sana bir kimlik takar, her nereye gidersen git konuşmaların, oturuşun, kalkışın, olaylarla başa çıkarken aldığın önlemlerin, yani tavırların ve kimi zaman gülüşünden tanır insanlar senin nasıl yollardan geçtiğini. Seni senin gibiler tanır, senin gibi olamayanlar zaten hep ardında kalır. 

Eğer silmen gerekiyorsa hayatından birilerini ve birşeyleri hiç ertelememelisin. Sana biri zarar veriyorsa düşünceleriyle uzak durmalısın ondan, çünkü onun daima kalbi kirlidir ve senin kalbini de kirletir. Eğer düşüncelerin korkutuyorsa seni, uzaklaşmak istiyorsan takıntılı düşüncelerinden, kendine yoğunlaşmalısın. En dibine dönmelisin gerekirse, kim olduğunu nasıl biri olduğunu hatırlamalısın. Seni sen yapan herşeyi hayatının merkezine koymalısın, özünü oluşturan o gömleği tekrardan üzerine giymek istiyorsan özünü kontrol etmelisin. Hepimiz belli başlı yollardan geçeriz, her birimiz bazen ve kim bilir belki de çoğu zaman kötü düşüncelere yer verebiliriz hayatımızda. Bu bizi kötü biri yapmaz aslında, bu bize yol gösterir. Eğer ki anlayabilirsek, yanlışların izlerini gösterir. Aslında çoğu zaman düşüncelerimiz, bizim hayatımızı gösterir. Düşünceler hayatımızın aynası gibidir. Her ne düşünüyorsan şimdi otur ve hayatını izle, etrafını gözle ve birlikte olduğun insanlara göz at. Aydınlanmak istiyorsan yeniden güneşli günlere dön, dön ki gökyüzüne yeni dilekler sırala. Olumsuz insanların hepsini mümkün olduğunca hayatından uzağa taşı, taşı ki kendinle baş başa kal, kendini tanı.