Birinin sokağı olmalısınız, birinin uzunca giden yolu değil birini karşılayan durak olmalısınız. Birinin umudu olmalısınız, umutları kıran değil yeşerten gönülleriniz olmalı. Birinin hayalleri olmalısınız, hayalleri kıran değil hayalleri daima ışıl ışıl saçmalısınız düşlere. 

 

Bugün bir çiçekle dokundu bir bakış sana, bir kelime götürdü seni uzaklara, sevgiye ve en güzel kokuya. Bazen güneşlerin doğmadı yüzüne, ağladın kapadın gözlerini saatlerce. Bazen ışıldamadı ay odana, aydınlanmadı bakışların gecelerine. Sonra biri geldi tam da karanlıklarının ortasına, ışıltı getirdi yüreğinin gece kalmışlıklarına. Bir karartı varken sildi gözyaşlarını, güneşlerini getirdi baharlarına. Bulutların geldi çoğu zaman yağmurların yağdı sokaklarına, sen tek başına sanarken kendini, kollarıyla sarmalarken gökkuşağını getirdi bahçelerinin duvarlarına.

 

Bir ahenk uydurdu günlerine, bir ritim geldi saatlerine. Boşken geçiremediğin her vakit yetmiyor şimdi, sığmıyor yollarının uzunluğuna. Birşeyler batmıyor gözüne birşeyler yitmiyor gözünde. Güllerin solarken hala yeni gibi vazonun içinde ve hala ilk günkü gibi sana gelen rengiyle. Güzelleşiyor hayat bir bakışa, bir insan bir anda dünyanı değiştiriyor sevgisiyle, aşkıyla. Herşeyi unutmak istiyorsun, anlarını anlamlı kılmak adına. Herşeyi onunla paylaşmak istiyorsun yüklerini taşıyamamaktan değil de hafifletmek namına.

 

Ve bir gün gelecek;

 

‘’Yıllar geçecek ömrümüzden, aylar geçecek keyfimizden ve sen beni severken ben seninle sevginin tadına varırken yaşlar gidecek günleri devirirken. Yaklaşacak saniyeler, yıldızlar gelecek gece ikilerde bi kahve saatimizde. Ama esintiler var şimdi bahçemizde, biri sana geldi biri bana. Bakışlar yükledim bakışlarına, rengarenk çiçekler sardı etrafımızı sen gözlerime bakınca. Şimdi hayat beş harfli, sevgi; şimdi hayat tek heceli aşk. Biri ömür boyu yollara yazılmış gelecek, diğeri ağaçların gövdesinden bir ömür silinmeyecek.’’

 

O günün gelmesi dileğiyle

Hoşçakalın,

Aşkla.