İnsanlar neden hayvanlara bu kadar düşman anlamış değilim. Hayvanlara karşı merhametli olmayan insanların, herkese karşı merhametsiz olduğu düşüncesindeyim.

Şahsen ben hayvanlardan çok korkarım. Arkadaşlarımla bir kafedeyken, oturduğum sandalyenin altından bir kedi geçse çığlık atacak kadar korkarım. Lakin asla bir hayvana, bir canlıya zarar vermiş değilim. Bence bir hayvanı öldürenle bir insanı öldüren arasında fark yoktur. Her eğitim ailede başlar derler ya. Tabi ki öyledir ama insanın içinde merhamet yoksa o eğitim boşuna değil midir? Örneğin ben hayvan besleyen, onlarla iç içe olan bir ailede büyümedim. Ama içimdeki vicdan ve merhamet onlara zarar vermeme engel oluyor. “Hayvan sevmeyen insan sevemez” diye bir tabir vardır ya, buna kesinlikle katılıyorum. Acının cinsiyeti, türü yoktur. Her canlı korunmayı, sevilmeyi hak eder. Ayrıca dinimizde de hayvanlara çok önem verilir.

Bir hadiste geçen; ‘’ Bu dilsiz hayvanlar hakkında Allah’tan korkun.’’ sözü çok manidardır. Üstelik her bir canlının ekosistemde ayrı bir yeri vardır. Canlılara karşı bu denli düşmanlığın, bu denli vicdansızlığın hiç bir sebebi ve gerekçesi olamaz. Daha iyi bir dünyada yaşamak varken neden bütün bunlar? İleride bir anne olursam çocuklarıma da bu duyguları aşılayacağım. Onlara acının türünün, cinsinin olmadığını söyleyeceğim. Bazı şeylerden korkabilirsin, çekinebilirsin lakin o korktuğun şeylere zarar vermek insanlık dışıdır. Buradan herkese seslenmek istiyorum: “Artık durun. Hiçbir canlıya zarar vermeyin.”

Bu dünyada hala merhametli insanların yaşadığına inanıyorum. Bütün bu merhametsizliklerin bitmesi dileğiyle...