Biran düşün!

Hiç ışık yok her yer karanlık ve ıssız, duyabiliyor fakat göremiyorsun, ellerin hissediyor, yürüyebiliyor, hareket edebiliyorsun ama nereye gittiğini karanlıktan göremiyorsun. Tedirgin adımlar atabiliyorsun. Bir yere mi çarpacağım acaba diye korkarak gidiyorsun gittiğin yere. O kadar karanlık ki düşecek misin? Ya da bir şey mi saldıracak bilmiyor ve çaresizce yürüyorsun, insan sesleri gelip geçiyor yanından çekiniyorsun...

Biran düşünün, eşinizin sesini duyuyor ama göremiyorsunuz, çocuğunuzun kahkahalarında boğuluyor fakat göremiyorsunuz. Yıllarca koşulsuz şartsız sevdiğiniz annenizin, cennet sesini duyuyor ama yüzünü hiç göremiyorsunuz.

Biran düşünün kardeşlerim! Yalnızca bir saniye o duyguyu hayal edin. Anlatırken boğuluyorum kelimeler yetersiz kalıyor adeta, düşünün hissedin! Ayaklarınız tutmuyor! Hayatınızdaki kocaman yokluğu bir düşünün. Bir babanın çocuğu koşarken, koşup onunla oyun oynayamamasını bir saniye hissedin ya da her gün oflayarak, söylenerek gittiğimiz işlerimize gidecek ayaklarımız, bacaklarımız olmasa, çalışmak isteyip çalışamamayı bir an düşünün.

Sevdiklerinize sarılacak kollarınızın olmadığını, yemek yiyebilecek ellerinizin olmadığını, günlük rutin yaptığımız her anda bir engelle karşılaştığınızı, kıyafetinizi birilerinin yardımı olmadan giyemediğinizi bir bardak su için birilerinde yardım istemek zorunda olduğunuzu bir an hayal edin, çok çok şey istemiyorum sizlerden daha hissedecek binlerce duygu varken sizi sizle bırakıyorum.

Hayat zaten çok engebeli ve engellerle dolu değil mi?

Bugün hepimiz potansiyel görme engelliyiz hepimiz yürüme engelli bireyleriz hepimiz potansiyel bir engelli insanız empati yapalım mı biraz?

Anlattıklarım yalnızca bir kaç örnekti bunları yaşayan hayat engeli bulunan insanlara birde biz rahatına düşkün insanlar engel koyuyoruz. Trafikte engelli aracı gördüğünde yol vermeyen, tekerlekli sandalyeli insanlara saygı duymayanlar sizlere bu sözlerim! Kendini o insanın yerine koyun.

AVM’nin girişine yakın olduğu için engelli yerine park edenler, sizlerin yürüyebilecek ayaklarınız varken neden bu kadar saygısızsınız?

Kaldırımlara, yaya geçitlerine araçlarını koyan dünyanın en rahat insanları peki ya siz hiç dünyaya simsiyah bir perdeden bakabilir misiniz? Gözünüz kapalıyken iki dakika yürüyebilir misiniz?

Hayatı engellerle dolu insanların, engellerine saygı duyarak hayatlarına bir engelde biz koymamalıyız. Çünkü hepimiz potansiyel bir ENGELLİYİZ!

Bugün düşüncesizce davrandığımız insanların yaşadıkları zorlukları bizlerin yaşamayacağının hiçbir garantisi yok. Engellilik piyango bileti gibidir inanınki bir gün size de çıkabilir.

Unutmayın en büyük engel saygısızlıktır.

İnsanı insan yapan; Tutan bir eli değil, uzanan bir kolu değil ya da yürüyebilen ayakları değildir. Bizleri insan yapan en önemli varlığımız saygımız ve kalitemizdir.