Umut demiştim, umut insan için en güzel meyvedir. Tam umutsuzluk esnasında gelen mucize her şeye bedel olurmuş. Mucize anlık gelişen bir şey sanırım ve en beklenmedik anlarda yaşanılan bütün duygular meğerse mucizeye sığarmış. Tanrısal bir güç tarafından yaratıldığına inanılan doğaüstü olay olarak tanımlanıyor. Tanrı'nın gücü her şeye yetiyor ve sana anlayamadığın bir zamanda bir olay yaşatıyor. Sanrılar görülürken, rüyalarda yaşanılırken gerçek olduğuna inanması güç olan bütün duygular. İnsan bedeni hangi duyguları yaşamaya daha yatkın? Kötü mü yoksa iyi olan duygular mı, bilemiyorum. Sanırım ben artık iyi olan kısımları yaşamak istiyorum ve yaşıyorum. Geçenlerde aslında değer verdiğin tarafından değer görmenin ne kadar mucizevi bir şey olduğunu düşündüm. Hayatın telaşı içerisinde bazı şeyleri göremiyoruz hâlbuki görmemiz gereken belki de bir papatyanın seviyor yaprağıdır. Çok şey söylemek isterken bazen anlatamıyorum kendimi, bize öğretilenler sessiz ve eşsiz yaşanılmaktı. Sessiz yaşamak aslında en doğru olandı sanırım, sessiz ve eşsiz...