İnsanlar hayatları boyunca birbirleri ile çelişen duygularla mücadele etmek zorunda kalabiliyor. Hemen hemen herkes aynaya baktığında saygıdeğer bir insan olarak görme eğiliminde. Her insan toplumda öne çıkmak ister ve bundan dolayı kendi çıkarlarını öne çıkarmak isteyebilir. Soru şu; En büyük olsan ne olur? Ya da daha doğrusu; Büyüsen büyüsen ne kadar büyüyebilirsin?

Dünyanın gelişmiş ülkelerinde gelir dağılımındaki adaletsizlik git gide büyüyor. Mesela ABD’de en üst gelir grubundaki yüzde 20’lik kesim, ulusal gelirin yüzde 90’ını alıyor. Yani varlık, para bir grup seçkinin elinde. Böyle olunca da sosyal adaletin sağlanması imkansız. Bu eşitsizlik sadece toplumun en alt grubunda olanları değil aynı zamanda yüksek gelir grubunda olanla için de olumsuz sonuçlar doğurabiliyor. Basitleştirmek gerekirse gelir dağılımında alt grupta yer alanların sosyal hareketliliğinin, harcamalarının azalması kimsenin işine gelmez.

Gelelim hayatın bir diğer gerçeğine. Gelir dağılımındaki adaletsizlik madde kullanımına, şiddete eğilime, suç oranının artmasına neden oluyor. Son dönemlerde şiddet olaylarının artmasındaki temel neden de bence budur. Şiddetin ortaya çıkmasındaki en temel etken ekonomik nedenlerdir. Ekonomi iyiyse ve refah seviyesi yüksekse şiddet vakaları azalır.

Yani velhasıl tüm bunlara baktığımız zaman gelir adaletsizliğinden sadece düşük gelirliler değil, toplumun bütün katmanlarının etkilenir. Dolayısıyla kimse cam fanuslara çekilerek yaşamaya özenmesin.

İnsanlığın en büyük gelişimi büyük keşiflerde değil, bu keşiflerin toplumdaki eşitsizlikleri azaltmak konusunda alınacak yoldadır. Mevzuyu sadece siyasi olarak ele almamak lazım. Toplumsal olarak da bakmak gerek. Bir kişinin kendisinden daha zor durumda olan bir kişiye el uzatması, aslında yardım eden kişiye yarar sağlar. Dini yönden de bu böyle, psikolojik açıdan da. Bunu sağlamak adına eğitim sistemi içerisine bu gibi yaklaşımları eklemek gelecek nesiller için çok önemli olacaktır.

Haftaya görüşmek dileğiyle. Saygılar.