Sevdiklerimizi korumalıyız

Koronavirüslü bir hayata alışma yolunda ilerlemekteyiz. Hayatın normalleşmeye yavaş yavaş döndüğü bu günlerde hepimize büyük görevler düşmektedir. Koronavirüsün tüm dünyayı kasıp kavurmasıyla, ülkemizde de biz dizi önlemler alınmış,14 ana kural belirlenmiş,  bazı şehirlere giriş çıkışlar kapatılmış, sokağa çıkma yasakları getirilmiş , özellikle riskli durumda olan 65 yaş ve üstü kişilere ve taşıyıcı olup olmadıkları belli olamayacak, etrafındaki kişilere bulaştırmasını engellemek amacıyla 20 yaş ve altına yasaklar getirilmişti.Virüs yavaş yavaş kontrol altına alınmaya başlanmış, verilerde düşüşler yaşandığı görülmüştü.Bunun üzerine de normalleşme planları açıklandı.Buraya kadar virüsle mücadeleyi devletimiz çok iyi yönetti.Fakat normalleşme günlerinde bazı yaşananlar ve gördüklerimizden sonra devletin aylardır sürdürdüğü çabanın boşa çıkacağı yönünde endişelerim oluşmaya başladı.İnsanlar normalleşmeye dönüş süreci içerisinde sokaklara akın etti.Tamam, psikolojik ve ekonomik açıdan aylardır yıpranmış durumdayız.Ama bu sokaklarda maskesiz ve sosyal mesafe kurallarına uymadan dolaşabileceğimiz anlamına gelmiyor.Bakın virüs bitmedi.Sadece verilerde düşüş oldu.Virüs yokmuş gibi davranmanın mantıksızlığını kavramakta güçlük çekiyorum.Dünyada virüs, B,C şeklinde yeniden bazı bölgelerde pik yapmaya başladı.Biz daha A kısmını yaşıyoruz.Ama böyle giderse, ikinci bir dalganın gelmesi ve gelecek olan bu ikinci dalganın bizleri daha çok sarsması muhtemel.Hayatımız öyle tedbirsiz davranışlarımız nedeniyle feda edilebilecek bir şey değil.Kaldı ki, hep söylediğim gibi, sadece kendi hayatlarımız risk altında değil, sevdiklerimizin hayatları da risk altında.Normal şartlarda gözümüzden sakındığımız sevdiklerimizi, böylesi bir durumda gözümüzden düşürmemizin, onların da yaşamlarını tehlikeye atmamızın bir anlamı yok.