Koskoca bir çınar gibi daima ayakta kalarak kendi kendine yetebilen annem, sessiz ve acele bir şekilde bu dünyaya veda etti gitti. Aslında onunla birlikte ruhumun yarısı da gitti dersem yalan olmaz.

Bir şairin  “babanız ölürse gözünüzün biri kör olur” dediğini hatırlıyorum. Şayet anneniz ölürse nereleriniz kör olur bilemiyorum. Hayatta tutamağınız, can yoldaşınız, dert ortağınız olan anneniz artık yok olmuştur.

Annemi, Allah’ımın rahmetine emanet ederek, Cennette peygamberine refakatçi olacağına inanarak gönül rahatlığı içinde ve tuhaf bir mutlulukla gerçek hayata giden ebedi yolculuğuna uğurladık.

Artık canın sıkıldığı zaman sığınacak limanın olan annen yok olmuştur. Artık annenle ilgili hatıraların biraz yorgun, annesizliğin verdiği ağır yük ile omuzların daha bir çökük durumdadır. Babasızlığın kırdığı bir kanadını annesizliğin kırdığı ikinci kanatta eklenmiş ve artık kanatsız birileri olup çıkmışındır.

10 Ocak çalışan gazeteciler Gününü kutladığımız günün sabahı hastaneye kaldırdığımız annemi,11 Ocak Cuma günü sabah saatlerinde Ebediyet alemine dualarla uğurladık. Hayatta bizim için üzülen, dertlenen, düşünen ve dua eden annem  artık yok.

Aslında daha şimdiden seni özlemeye başladım anne. Bizlere her fırsatta nasihat veren sendin. Bizlere merhamet, vicdan ve doğruluk hikayeleri anlatarak iyi insan olmamız için çabalayan da sendin.

Artık ışığımız söndü. Bize her şartlar altında geniş ufuklu olmayı, cesareti, emin adımlarla ilerlemeyi, güvenilirlik, dürüstlük, yardımseverlik ve cömertlik ilkelerini yaşam ilkem kılan, annem, mekanın cennet olsun.

Bizlere bu zor günlerimizde ve her zaman hoşgörü gösteren, hiçbir zaman sevgilerini ve dostluklarını esirgemeyen bütün dostlarıma minnettarım. Ayrıca ve özellikle  çok kıymetli meslektaşlarım, sizlerden biri olmaktan bir kere daha çok mutlu oldum. İyi ki varsınız.