İşitme kaybı dünya genelinde en sık görülen hastalıklardan biridir.

Amerika Birleşik Devletleri’nde erişkin yaş grubunun yaklaşık %14.9’unda bir veya iki kulağında işitme kaybı olduğu bildirilmiştir.

Konjenital işitme kaybı görülme oranları ise binde 1 ile 6 arasında bildirilmektedir.

İşitme kaybı gelişiminde çok sayıda etiyolojik faktör rol oynamaktadır. Bu faktörler yaş gruplarına göre belirgin değişikler göstermektedir. Bu nedenle öykü ve fiziki muayene sonrasında yapılacak testlerin seçilmesinde hastanın yaşının göz önünde bulundurulması hem zaman hem maliyet açısında belirgin avantaj sağlayacaktır.

İşitme kaybının tanı ve tedavisinde ilk basamak hastanın ayrıntılı öyküsünün alınmasıdır. Dikkatli ve ayrıntılı bir şekilde alınmış olan bir öykünün elimizde olması ayırıcı tanı yelpazesini dikkate değer şekilde daraltacaktır. Tam tersine hastanın öyküsünün özensiz ve dikkatsiz alınması durumunda gereksiz zaman ve maliyet kaybı kaçınılmaz olacaktır. Bunun da ötesinde yanlış tanı konulması durumunda ciddi medikal ve legal problemlerin ortaya çıkması olasılığı bulunmaktadır. Öncelikle doğru tanının elde edilmesi ve bunu takiben uygun tedavi seçeneğinin belirlenebilmesi için işitme kaybı şikayetinin özelliklerini ve bu şikayetin ortaya çıkmasına neden olan faktörlerin ayrıntılı bir şekilde ortaya koyulması gerekmektedir.

Bu nedenle hastanın öyküsünü alırken sormamız gereken soruların bu amaca dönük olması gerekir.

Öykü alırken ilk olarak sorgulanması gereken başlık semptomların süresidir.

İşitme kaybının ani başlaması, zaman içerisinde artış göstermesi, tek ya da iki taraflı olması, beraberinde baş dönmesi ve tinnitus gibi şikayetlerin varlığı ayırıcı tanı açısından çok önemli ipuçları sağlayacak sorulardır. Öykü sadece işitme şikayeti ve kulak problemleri ile ilgili sorularla kısıtlanmamalıdır. Hastanın öz ve soy geçmişi, sistemik hastalıkları, kullandığı ilaçlar, burun ve boğaz ile ilişkili yakınmaların olup olmadığı da öğrenilmelidir.

İlk kez işitme kaybı yaşayan bir hasta öykü alma ve muayene sırasında gergin ve endişeli olabilir. Şikayetleri genellikle işitme kaybı olarak değil işitme kaybından kaynaklanan sosyal iletişimlerinde yaşadıkları sorunlardır. Böyle bir hasta ile karşılaştığımızda ilk olarak hastada var olan gerginlik, endişe gibi durumları gidermeye çalışmak en doğru adım olacaktır. Böylece hasta ile kuracağımız iletişim daha sağlıklı olacak ve hastadan alacağımız bilgilerin güvenilirliği artacaktır. Sakin bir ses tonu ve duruma hakim bir imajla hastayla konuşmak, hem hasta için hem de hekim için oldukça rahatlatıcı olacaktır.