Kıymetli okurlar, herkese selamlar…

İnsanoğlu unutkan bir varlık. Bazen düşünüyorum; insanoğlunun unutabilen bir varlık olması iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi diye. Bir taraftan cefa, bir taraftan sefa…

Tabii her şeyi unutmamak lazım. Unutmak bir nimet, evet ama sanki bizim milletimiz biraz acele ediyor.

Depremler, seller, yangınlar ve daha birçok felaket…

Suçlu ilan edilenler, kahraman ilan edilenler…

Hesabı sorulacak denilip, unutulanlar…

Malumunuz olduğu üzere; Tüm dünyanın ortak konusu, ortak gündem maddesi Gazze.

Evlatlarını kaybedenler, anne-babalarını kaybeden çocuklar…

Feryat ediyorlar.

Çevremden gözlemlediğim kadarıyla, anne ve babalar çocukları televizyonda Gazzeli ailelerin feryatlarını görmemeleri, psikolojik olarak olumsuz etkilenmemeleri için televizyonları kapatıyorlar.

Ama çocuklar her şeyin farkında.

Çoluk, çocuk, genç, yaşlı demeden öldürülüyorlar.

Uluslararası toplum, o bildirge bu beyanname falan her şey boşmuş bunu gördük.

Ümmet falan diyor ya birileri, ‘İslam ülkelerini’ yönetenleri de görüyoruz.

Hafta içinde “of, bizimki çok fena racon kesti” diye paylaştığınız o sosyal medya paylaşımı var ya, heh işte o racon macon değil. Racon öyle kesilmez.

Raconu İsrail kesiyor.

Biz de bakıyoruz, kendimizi bir şekilde avutmaya çalışıyoruz.

Bakalım kim katillere hesap soracak?

Esenlikler…