Perşembe hadisi

Sa’d ibni Ebû Vakkâs radı- yaİlahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûl-i Ekrem sa Hal la h u aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Bir kimse kendi babası olmadığını kesinlikle bildiği birinin soyundan geldiğini ileri sürerse, ona cennet haramdır.”

(Buhârî, Ferâiz 29; Müslim, îmân

114,115. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Sün­net 109-110; ibni Mâce, Hudûd 36) Ebû Hüreyre radlyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûl-i Ekrem sa I la İla h u aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Babalarınızdan yüz çevirip onları inkâr etmeyiniz. Her kim kendi ba­basını bırakıp bir başkasına baba derse, nankörlük etmiş olur.”

(Buhârî, Ferâiz 29, Hudûd 31; Müs­lim, îmân 112,114.)

Açıklamalar

Gerçek babasını inkâr ederek, soyundan gelmediği bir kimse­nin mirasına konmak gibi çıkar hesapları yüzünden onun oğlu veya kızı olduğunu ileri sürmek Resûl-i Ekrem Efendimiz tarafından şiddetle yasaklanmıştır. Birinin oğlu veya kızı olduğunu iddia etmeyi dinin yasakladığını, haram kıldığını bildiği halde, menfaatini her şeyin üstünde tutarak bu hareketi helâl görenler işte böylesine ağır ifade­lerle tehdit edilmiştir. “Ona cennet haramdır” ifadesinden anlaşıldığına göre böylesi kimseler doğrudan doğruya cennete girme imkânın­dan mahrum edilecekler, ancak günahlarının cezasını çektikten sonra cennete girebileceklerdir. Öz babasını bırakıp başka birine baba diyen kimse, şayet bu dav­ranışı helâl saymıyor, ama yanlış bir iş yaptığını kabul ediyorsa, onun suçu öteki kadar ağır olmasa bile, bu yaptığı hareketin adı iyilik bilmemezliktir; çocukluğundan itibaren babasının kendisi için yaptığı fedakârlıkları görmezden gelmektir. O, bu tutumuyla sadece babasına değil, aynı za­manda Allah’a da nan­körlük etmiş olur. Sünen-i ibni Mâce’deki bir başka rivayete göre, babasını inkâr eden kimsenin mah­rumiyeti çok büyüktür. O şahıs, beş yüz senelik mesafeden kokusu duyulan cennetin koku­sunu bile duyamayacaktır (Hudûd 36). Bir kimsenin mirasına konmak için böyle çirkin bir yola başvuran kimse, o şahsın diğer meşrû vâris­lerini mirastan mahrum bırakacağı veya onların paylarını azaltacağı için, hak etmediği bir şeyi almanın suçunu da yüklenmiş olacaktır. Câhiliye devrinde bir kimse baş­kasının çocuğunu evlât edinerek bütün mirasını ona bırakabilirdi. Kur’ân-ı Kerîm “Allah, evlâtlıklarını­zı öz oğullarınız olarak tanımadı” [Ahzâb sûresi (33) 4] âyetiyle bu tür haksızlıkları da tamamen yasakladı.

Hadislerden Öğrendiklerimiz

1. İnsanın soyunu, kendi öz baba­sını inkâr etmesi, onun doğrudan cennete girmesine engel olacak bir günahtır.
2. Çocukluğundan beri iyiliğini gördüğü gerçek babasını bırakıp, menfaat düşüncesiyle yabancı birine baba demek, en azından nankörlüktür.
3. İslâmiyet soyların korunmasına önem vermiştir.