Yine nasıl yaşadığımızı anlamadan bir yılı daha geride bıraktık. Yarın gece sahura kalkıyoruz. Tekrardan hafızamıza bir hatırlatma yapmak, arınmak, sadeleşmek ve tefekkür etmek için.

Ramazanı anlatmaya gerek yok, o kendini anlatmaya geliyor zaten. Yine günlük rutinlerimizi yapacağız, işe gideceğiz, uyuyacağız ve kalkacağız ama Ramazanla beraber. Kalbimizde, aklımızda hep o olacak.

Su içmek isteyeceğiz o aklımıza düşecek, birine sinirleneceğiz hemen o devreye girecek, arkadaşımızla şöyle bir ağız tadıyla biz dedikodu yapmıyoruz ki olanı söylüyoruz diyecekken başımızda bitecek. Sonra öfkeleneceğiz bu Ramazan'da çok oluyor ama diye. Fakat ne yapsın onun hedefi ve hayat amacı bu.

Mesela sen hayat amacını buldun mu veya bir hedefin var mı ulaşacağın ?

Ramazan'ın var.

Kendisini bilen tanıyanlara, insanlığın ne olduğunu hatırlatacak. Neden bu Dünya'ya gönderildiklerini, yapması gerekenler neler onları tekrar ettirecek, düşünme eylemi yaptıracak, sevgi dilini harekete geçirecek, paylaşmayı sevdirecek, empati yaptırmayı öğretecek, çok çalışan hücrelerin dinlenmesini sağlayacak.

Sadece bunlar değil tabi ki, sosyal birliktelik oluşturacak, kimsesiz çocukları sevindirecek, sıcak çorba göremeyenlerin içini ısıtacak, başı okşanmayanların gönlünü alacak, yaş almışların evlerini dolduracak, günlük hayatın içinde görünmeyen ne varsa hepsini açık edecek.

Hazır mısın sen Ramazanı hayatına almaya, onu misafir olarak ağırlamaya ve sonrasında yaşam amacını bulmaya…