Bazı kavramları söylemek, anımsatmak hakikaten gına getiriyor. Ne kadar çok yoğun insan var. Gerçekten şaşılacak şey. Günlük yaşantımızda sık sık duyuyoruz, “Çok yoğunum, yoğun bir dönem geçiriyorum” diyen insanları. Bunu duymaktan sıkılıyor insan.

Kullandığımız kelimelerin bir çoğuna hakim değiliz. Yoğun kelimesinden kastedilen sıkı, sıkışık, konsantre. Yani kelimeyi kullanan şahıslar sıkışık bir dönem geçiriyor. Halbuki kazın ayağı öyle değil. Biz millet olarak tam bir işe konsantre olmuşken, her yönden esebilecek rüzgarlara açığız. Mesela bir telefon çalınca değişir işler…

“Yoğunum” diyen insanların çoğu sosyal medyada vakit öldürüyor, geziyor, tozuyor. Öyle bir edayla da söylüyorlar ki “Yoğunum” diye, sanırsınız bilimsel çalışmalar yapıyorlar. Bunlar ya bizden kaçıyor ya da kendilerini kandırıyorlar.

Bir başka deyiş ise, “Yoruldum.”

Buradaki yorgunluktan kastım şu; Bir sohbette, tartışmada, istişarede şahsın “Yoruldum” demesi. Bunları da inşaatta, madende çalışıyor, tarla çapalıyor, bağda bahçede üzüm topluyor zannedersiniz. Neymiş efendim; ‘Düşünsel, zihinsel faaliyette bulunmaktan’ bıkmışlarmış. Bu üretmemek, çözüm bulmamak için bir kaçış aslında. İnsan tekrarlardan usanır, buna eyvallah. Hepimiz öyleyiz bir bakıma. Düşünmek yoran bir eylem nihayetinde. Ama bir düşünün ne kadar parlak fikriniz, fikirleriniz var ki? Zihninizi yormak istemiyorsunuz işte , ‘yorgun’ değilsiniz işin aslı bu. Yalansa yalan deyin.

Bireysel yaratıcılığımız, özgün düşüncelerimiz kalmadı artık. Bu ciddi bir sorun. Kültürlenme, bilgilenme eksikliğimiz var. Düşünmek, zihinsel faaliyette bulunmak artık bir zanaat haline geldi. Üzerinizden ölü toprağını bir atın ve böyle miydi eskiden diye bir düşünün, araştırın bakalım. Kadınların birbiri arasında paylaştığı dantel modelleri, yemek tarifleri buna bir örnektir mesela.

Herkesi çakralarını açmaya, gözündeki feri yeniden alevlendirmeye davet ediyorum.

Sağlıcakla kalın, iyi hafta sonları.