Kışın gri perdeleri nihayet aralandı; doğa, baharın zarif davetine kulak vererek usulca uyanıyor. Sokaklar henüz sabah serinliğini taşırken, ağaçların dallarında utangaçça beliren tomurcuklar, yeni bir başlangıcın habercisi. Bahar, her yıl olduğu gibi bu yıl da büyük laflar etmeden, sessiz ama etkileyici bir gelişle hayatımıza dahil oluyor.

Şehirde baharın gelişini sadece yeşeren doğa değil, insan yüzlerindeki yumuşama da haber veriyor. Kış boyunca hırçınlaşan trafik sabırla akıyor sanki; kaldırımlarda yürüyenler biraz daha yavaş, biraz daha gülümseyerek geçiyor yanımızdan. Bahar sadece doğayı değil, insan ruhunu da tazeliyor.

Parklar çocuk sesleriyle dolup taşarken, pazar tezgâhlarında taptaze yeşillikler göz kırpıyor. Bahar, sofralara da umut taşıyor. Toprağın bereketiyle yeniden buluşmanın, üretmenin, paylaşmanın mevsimi bu. Her bir çiçek, her bir kuş ötüşü, yeniden başlama cesareti aşılıyor bize.

Ama belki de en güzeli, baharın bize hatırlattığı şey: Hiçbir kış sonsuza dek sürmez. Soğuklar geçer, karlar erir, güneş mutlaka yeniden doğar. Hayat, tıpkı doğa gibi, dönüşür ve yenilenir. Yeter ki biz o değişimi fark edelim, ona açık kalalım.

Baharı sadece takvimde değil, içimizde de hissedebildiğimiz nice günlere…