Konya’mızın önemli yol kavşaklarında ellerinde su veya mendil alarak kırmızı ışıkta duran araç sürücülerine satmak isteyen çocukları sizlerde görmüşsünüzdür. Bu çocukların yalvaran gözlerle bakışları hepimizin içini acıtmaktadır.

Geçtiğimiz günlerde Türmak kavşağında elinde bir peçete paketi ile saf saf yüzüme bakan ve mendili satmak isteyen esmer kız çocuğu, bu çocuklardan sadece biridir. Kız çocuğu elindeki mendili uzatırken neredeyse ağlamaklı gözlerle “alır mısınız” diyordu.

Kırmızı ışıkta durmuş araçların arasında canını hiçe sayarak elindeki mendil paketini satmak isteyen bu kız çocuğu beni çok etkiledi. Yaşıtları tatil yerlerinde keyif çatarken bu kız çocuğunun sıcak asfalt üzerinde mendil paketini satmaya çalışmasının sebebini hepimiz biliyoruz aslında.

Dilenmeyi bir adet haline getirenler vardır mutlaka. Ama bu çocukların bazıları da zaruretten yapıyorlar bunu. Zaten dilenenlerin gözleri çakmak çakmak oluyor ve bu duruma alışkın oldukları tavırlarından belli oluyor. Bir de bu işi zaruretten yapan çocukların ise  gelişleri bile farklı  olup konuşmaları ise ürkektir.

Araçtan araca elindeki mendili satmak için çırpınan bu kız çocuğu, bir ara lüks bir aracında altında kalacaktı. Allah’tan araç yavaştı ve hemen durdu. Sürücü öfkeli bir şekilde kıza bağırdı. Kız utangaç ve ağlamaklı bir durumda bakarak bir şey diyemedi.

Aileleri tarafından emeği sömürülen bu çocuklara birilerinin sahip çıkması gerekir.  Belediyelerimizin yaptığı olumlu hizmetlerin yanında bu toplumsal yarayı da ele alıp çözüm üretebilirse, kamunun vicdanı da rahatlayacaktır. En azından sokakta kalmış yetimler ile ailesi tarafından zorla çalıştırılan çocuklar tespit edilip “hayata kazandırılabilirler”

Sağlam ve geleceğe güvenle bakan bir nesil için bunu bir an önce yapmalıyız. Çocuklarımıza sahip çıkarak onları korumaya almalıyız. Devlet ve millet işbirliği ile dünyamızın rengarenk çiçekleri olan çocuklarımızı lütfen soldurmayalım.