Kıymetli okurlar, herkese selamlar, saygılar. Kurban Bayramınız mübarek olsun…
Memleketteki okuma yazma oranı, kitap okuma alışkanlığı sürekli konuşulur, yazılır, çizilir. Bu oranlar ile ilgili rakamlar paylaşmak niyetinde değilim. İlaveten, niyetli olmadığım bir şey daha söyleyeyim; aşağıda yazıp, çizdiklerim belli bir şahsiyeti hedef alma, çamur atma niyetiyle yazılmış değildir…
En çok satan kitaplar arasında kişisel gelişim, değişim kitaplarının öne çıktığını görüyorum. Bence milletin bu kitaplara yönelmesindeki başlıca sebep; sosyal medya hesabı üzerinden afili cümleler paylaşmak, caka satmak. Okuyup, faydalanmak amacıyla alanlar da muhakkak vardır, itirazım yok.
Bu kitaplara düşman, karşı falan değilim. Ancak bir türlü kabul edemiyorum. Niye? Umut satmak, tacirliğini yapmak gibi bir şey gibi geliyor bana. “Şöyle şöyle yaparsanız mutlu olursunuz”, “bunu böyle yaparsanız başarılı olursunuz”, “şöyle böyle yaparsanız zengin olursunuz” ve türevi bir çok hadiseyi ele alıyorlar…
Bir taraftan zaman kaybı gibi de geliyor bana. Nasıl mutlu olursunuz? Bedavadan söyleyeyim; çikolata yiyin. Ha çikolata parayla o ayrı…
“Para olmazsa mutluluk da olmaz” diye düşünebilirsiniz. Aslında tam olarak öyle de değil. Zenginler mutlu mu? Değil.
“Aşk mutluluk getirir mi?” Hayır. Çevrenizde muhakkak misaller vardır…
“Mutluluk içimizde mi?” Değil. Öyle olsa Hindular bayağı bir mutlu olurlardı.
Sözün özü şunu söyleyeyim kardeşim; çok da zaman harcamanıza zahmete katlanmanıza gerek yok kişisel gelişim, mutluluk, cart curt için. Burası Türkiye. Kendinize gelin…
Sonsuz mutluluk diye bir şey yok. Sonsuz mutsuzluk diye de bir şey yok.
Karşılığında kötülük ya da muazzam bir nankörlük de görseniz, iyilik yapmaya devam edin. İyilik yaptıkça kişisel olarak da gelişirsiniz, mutlu da olursunuz…
Esenlikler…