Konyaspor acı veriyor

İlk 2 haftanın lideri Konyaspor, sonraki 7 maçta 1 kez kazanabildi. Süper Lig’in zorluk derecesini buradan anlayabiliriz. İlk maçlardan sonra Avrupa beklentisi vardı. Şu an gelinen nokta ise belirsizlik…4 gün içinde evinde iki mağlubiyet gerçekten acı verici. 

Kocaelispor maçının ikinci devresi, Beşiktaş maçında ise 90 dakika boyunca topun hakimi Konyaspor’du. Bu iki maçta pozisyonlar var ama ‘Bu da mı kaçar’ dediğimiz bir anı da yaşamadık. Konyaspor, hücumda set oynarken kayboluyor. Beşiktaş maçında sürekli kenar ortası deneyen bir takım vardı sahada. Dar alanda hiç üretemedik, pas ve ortalarda üretkenlik sıfırdı. 

Beşiktaş gerçekten çok kötüydü. 15 yıldır basın tribünlerindeyiz, izlediğim en kötü Beşiktaş’tı. Bu kadar kötü Beşiktaş’ı mağlup edememek insanı daha çok kahrediyor. Bu kötü ve aynı zamanda eksik Beşiktaş’ı Süper Lig’de herhangi bir takım yenebilirdi. 

Geçen sezon işler kötü giderken, istifa tezahüratlarının ardından Konyaspor kabustan uyanmıştı. Recep Uçar için Trabzonspor maçında uzun süre istifa tezahüratları yapılırken, uzatmada bir el, 3 puanı getirdi. Recep Hoca için geçen sezon da eşik maçları vardı ve buralardan sıyrılmayı başardı.

Maçın ardından yukarıda yönetim ve Recep Uçar arasında istişare toplantısı yapıldı. Recep Hoca, durumu anlattı, takıma inancını belirtti. Kocaelispor maçındaki ruhsuz futbol, yönetimin de canını çok sıktı. Takımla bir araya gelinmiş, uyarılar yapılmıştı. İstikrara önem verdiğini her fırsatta açıklayan yönetim, Recep Uçar ile ‘devam’ kararı verdi. 

Sahada tükenmiş bir takım görüntüsü beni her zaman korkutur. Geçen sezon Gaziantep deplasmanında bunu görmüştüm ve ayrılık da gelmişti zaten. Kocaelispor maçı futbol anlamında faciaydı. Beşiktaş maçında ise sahada en azından bir enerji ortaya konmuş ve bir şeyler yapmak isteyen bir takım görüntüsü vardı. Yönetimin Recep Hoca’dan çabuk vazgeçmemesini anlıyorum. Bu haftaki Gençlerbirliği maçı hocanın da geleceğini şekillendirecek. 

Orta sahadaki büyük eksiklik, hücumda alternatifsizlik, Guilherme’nin sahada kayboluşu, yedek kulübesinden neredeyse hiç katkı gelmemesi gibi olumsuz maddeleri uzatabiliriz. Burada Konyaspor, daha önce yaptığı gibi oyun gücü ve aklıyla ayakta kalmalı. 

Deniz Ertaş’ın ıslıklanması 

Deniz Ertaş, çok değil 45 gün önde Trabzonspor’un birinci gündem maddesiydi. Hatta transfer piyasasının da... Ümit Milli Takımın birinci kalecisi, altyapıdan yıllar sonra yetiştirip Süper Lig seviyesine getirdiğimiz isim. Transfer sürecini yakından takip ettim. Trabzonspor 4 milyon seviyelerine çıkmış, belki zorlansa 5 milyonda orta yol bulunabilirdi. 

Her zaman değerini bulan oyuncuların satılması görüşündeyim. Yönetim, bu transferde 7-8 milyon seviyelerinden düşmedi. O günleri hatırlıyorum da Deniz Ertaş’ın 5 milyon seviyelerinde satılmasını ‘hainlik’ olarak adlandıranlar çoğunluktaydı. Beşiktaş maçı sonrası ise eleştiriler de ortada. Büyük bir paradoks gerçekten. Ben ise 5 milyon + sonraki satıştan da yüzde 25 paya razıydım açıkçası. 

Deniz, önceki sezon da geçen sezon da kötü maçlardan sonra mental olarak ayağa kalmasını bildi. Bazen aşırı öz güven kendisine zarar veriyor. Beşiktaş maçından sonraki gözyaşları hepimizi derinden etkiledi. Şu maça Deniz değil de keşke Bahadır ile başlansaydı. Aslında kalede bir değişiklik bekliyorduk ama olmadı. Bazı kararlar gerçekten kritik oluyor. 

Henüz 20 yaşında bir kaleciden bahsediyoruz. Futbolda bunlar var. Trabzonspor’da bir zamanlar Abdulkadir Ömür’ün ağlaması çok gündem olmuştu. Maalesef futbol iklimimiz bu. Tahammül seviyemiz hepimizin düşük. Dolayısıyla canı yanan taraftarın tepki göstermesini de anlamak lazım. 

Formda Gençlerbirliği karşısında 1 puan yetmez, kazanmak gerekiyor. Takımın bu iki yenilgi sonrası nasıl bir reaksiyon göstereceği önemli. Dar rotasyon üstüne fiziksek yıpranma da var. Ancak ne olursa olsun Konyaspor, bu maçtan 3 puanı alıp kara bulutları biraz da olsa dağıtmalı.