Atasını ve tarihini unutanlar, unutulmaya mahkumdur. Düsturuna binaen, mezarlıklardaki ecdâdımızı, mezarlıklardaki tarihimizi, mezarlıklardaki atalarımızı ziyâret etmeliyiz. Biz de bu düstura binâen, Paris Bobigniy Müslüman Mezarlığı'nda yatan Osmanlı Padişahı cennet mekan , Ulu Hakan II. Abdülhamid Han’ın oğulları Şehzade Ahmed Nureddin Efendi ile Şehzade Abdürrahim Hayri Efendi’nin mezarlarını ve aynı kabristanda yatan daha nice ecdâdımızı ziyâret edebildik, gecikmeli de olsa ziyâret edebildik, elhamdülillâh.

Şehzâde Ahmet Nurettin efendi ve Şeyh Zâde Abdürrahim Hayri efendiler, atalarının ecdâdlarının, sultan dedelerinin en zor dönemlerinde Dünyâ'ya gelmişler, ordan oraya sürülmüşler ve sürüklenmişlerdir. Şeyh Zâdeler daha 9 yaşlarında iken Sultan ikinci Abdülhamid'i tahttan indirdiler. Osmanlı Padişahı Sultan 2. Abdülhamit Han, 27 Nisan 1909'da tahttan indirilmesinin ardından Selanik'e sürgüne gönderildi. Yaklaşık 3 yıl Selanik'te kalan 99. İslam Halifesi Sultan 2. Abdülhamid Han, İstanbul'a getirildikten sonra 10 Şubat 1918'de Beylerbeyi Sarayı'nın 8 numaralı odasında vefat etti. Hânedânın bu en küçük şehzâdeleri ise hayatlarında pek sıkıntılı zaman dilimleri olmuştur. Meselâ Paris'te Ahmet Nurettin Efendi'nin bir çocuğu olmuştur. Lakin gıdasızlıktan ve vitaminsizlikten daha bebek denilecek yaşta mâalesef hayatını kaybetmiştir. Ahmet Nurettin Efendi hayatta kalabilmek için, elinden gelen bütün gayreti göstermiş, fakat hayatı hep zorluklar ve sıkıntılar ile geçmiştir.Bu sebeptendir ki, 1945 yılında, 45 yaşında önemli bir hastalıktan hayâtını kaybetmiştir. Allâh rahmet eylesin inşaallâh. Âmîn.

Şeyhzâde Abdürrahim Efendi ise kardeşine göre daha iyi bir durumda hayatına devâm etmiş. Askeri bir okulda yetiştirilmiş ve rütbeli bir subay olmuştur. Hatta Mustafa Kemal Paşa'nın dâhi dikkatini çekmiş bir delikanlı olduğunun kaydı var kaynaklarda... Abdürrahim Hayri Efendi'de Paris'e kardeşinin yanına defnedilmiştir. İki şehzâde, iki kardeş hakkâ yürürken omuz omuza, kardeş kardeşe olmuşlar ve hakka yürümüşlerdir. Mekânları cennet makâmları da âlî olsun inşaallâh.

"Kaybederek kazanmak kazanmak değildir.

Mârifet, kaybetmeden kazanabilmektedir.

Ne mutlu kaybetmeden kazanabilenlere."

"Keşke ecdâdın dünkü artılarını bu günümüze bereket olarak, artı değer olarak katabilseydik, keşke."

Ah ülkemin güzel insanları ah!

Elinizde o kadar fırsatlar vâr ki, önce en yakınlarınızın kabirlerini, daha sonra Allâh dostlarını, şehitlerimizi ve şühedalarımızı ziyâret ediniz. Vallâhi bu ziyâretler sizi bereketlendirecek. Billâhi bu ziyâretler, bizi dahâ hoş insan hâline getirecektir. Bu mezarları TİKA Restore etmiş. Mezarları, şehzâdelere lâyık hâle getirmiştir. Vatân sâğ olsun, reisi Cumhurumuz ve hizmet ehli vatan evlatları vâr olsunlar, bu millete hizmet edenlerin önü, her dâim bereket ve hayr olsun inşaallâh. Âmîn. "Geleceğini şekillendirmek isteyenler, atalarının şemâlini çok iyi çıkarmalıdırlar.""Siz hiç kökü olmayan bir ağaç gördünüz mü? İşte insan da ağaçlar gibidir, kökleri atalarıdır." "Geleceğini şekillendirmek isteyenler, atalarının şemâlini çok iyi çıkarmalıdırlar."

"Deden Abdülhamit Han kendine yakışır şekilde, Kudüs’ü ve Filistin’i savunmuş, peki yâ torunları olan bizler? "

Ey kul, ziyâret edenler, ziyâdesiyle huzûrâ gark olur, ziyâret edenler, hiçliğini hatırlar ve hiç olacaklar için, ne kendini kırar, ne de bir başkasını, ziyâret edenler, an da tekrar oksijen almaya başlar, çünkü ânın en güzel değeri mezarlıklarda hatırlanır ve tekrar temiz nefesler alınır.

Ey cân!

Mezarlıklar yaşayan ölülerin dirildiği yerlerdir. Çünkü bizler şu Dünya'da, hırslarımızla, madde isteklerimizle, bencilliklerimizle, egolarımızla, gururlarımızla, kibirlerimizle, fitnelerimizle, fesatlıklarımızla dedikodularımızla, yalanlarımızla, inatlarımız ve hasetlerimiz ile hâsılı insanlıktan uzak hallerimiz ve fiillerimiz ile, kendi kendimizi yaşayan ölüler hâline getiriyoruz. Kardeşlerim hep berâber, şu zaman diliminde, mezarlıklardaki ecdâdımızı, tarihimizi, aile büyüklerimizi, yakınlarımızı ziyâret edelim, ziyâret edelim ki, yaşayan ölülük hâlinden bir nebze de olsa uzaklaşmış olabilelim. Kim bilir belki de bu hal bizleri yeniden doğurur ve yeşertir, Belki bu hal bizlere cân suyu gibi olur, kendi kimliğimizi, kendi yaratılış hikmetimizi hatırlatır ve tekrar temiz nefesler aldırır ve yaşatır. Ey bu vatanın evlâdı, ey bu vatanın bireyi, ey bu vatanın yiğidi ve yiğidesi! Haydi şu yaşadığımız zaman diliminde, yerin altındakileri de ziyâret edelim, üstündekileri de ziyâret edelim. Haydi ziyâret ederek, ziyâdesiyle hatırlananlardan ve yeşerenlerden olalım. Ecdâdımız, cân ecdadımız, cânan ecdâdımız. Sizler ulu bir çınarın kökü, gövdesi, dalları, yapraklarıydınız. O çınar kurumadı, o çınar sâdece mevsim değişitirdi, o çınarın kökleri hâlâ sapasağlam bir şekilde toprakla bütünleşmiş hâlinde. Kökler ne kadar toprak ana ile bütünleşir hemhâl eder ise, toprak ve kök arasındaki denge ve ölçü hoş olduğu sürece, gövde de sağlıklı kalır.

Sağlıklı gövdeler kuvvetli dalları meydana getirir.

Kuvvetli dallar ise oksijen saçan yaprakları, atmosferimize katkı sunan yeşil ağaçları meydana getirir.

Yeşil ağaçlardır meyve veren, nimet sunan ağaçlar.

Ağ/aç, toprağın altında ağ gibi olmuş, aç/lığını toprak ananın bereketli sofrasından gidermiştir.

Ağaçlar doydukça sanki atmosferimiz de doymuş gibidir.

Ağaçlar doydukça sanki âdemoğlu da rızıklanmış gibidir.

Ağaçlar doydukça yeşermenin ve yeşerebilmenin hakikatine vâkıf olunmuştur.

Anadolu'da Bugün bizler, temellerimizi unutmamalı, târihimize sâhip çıkmalı, artılarını baş tâcı etmeliyiz, eksilerini de kenara atmamalıyız, bilakis o eksileri irdelemeli ve aynı hata lüksüne düşmemeliyiz.

İşte o vakit bizler çınarlaşmaya devâm eden bir soy oluruz.

Bu duygularla Anadolu'da Bugün Gazetesi'nin değerli emektarlarını, yazarlarını ve düşünürlerini cânı gönülden selamlıyorum.