Son dönemlerde en çok satan kitaplara baktığım zaman kişisel gelişim kitapları öne çıkıyor. Artık millet okumak için değil de sosyal medya hesabından hikaye paylaşmak için mi alıyor, okuyup faydalanacağını mı düşündüğü için mi alıyor bilemiyorum. Belki de her ikisi de…

Bu kitaplara bir ben alışamadım, kabul edemedim herhalde. Umut tacirliği gibi geliyor bana. Baktığım zaman mutluluk verenden tutun, ‘nasıl zengin olunur’un yol haritasını gösterene kadar yani kısaca ne ararsanız var. Halbuki insanoğlu bir parça çikolatayla, bir Türk kahvesiyle mutlu olabiliyor aslında. Ya da yalnızca sağlıklı olduğunu bildiği zaman mutlu olabilir insan. Artık şükretmeyi mi bilmiyoruz, heyecanımız mı yok, eskilere çok mu takılıyoruz da mutsuz oluyoruz bilemiyorum. Ama para ile de aşk ile de mutlu olunabileceğine inanmıyorum. Öyle olaydı bütün zenginlerle, ünlüler dünyanın en mutlu insanları olurlardı. Mutluluk öyle bir şey değil demek ki.

İnsanlar bu kitapları aldıkça alıyor, okudukça okuyor, terapilere gidiyor, meditasyon deniyor. Ama olmuyor işte. Amuda kalkınca da mutlu olunmuyor. Bir anda içine umutsuzluk, vazgeçmişlik çöküyor insanın içine. Fıtrat böyle herhalde. ‘Guru gürültülerin’ peşinden gidiyor insanlar. Onlar da tutturmuş, “Mutluluk içimizde” diye.  Nasıl bir iç bu kardeşim, ara ara bulunamıyor yıllardır.

Madem bu tür kitaplar falan tutuyor ben de bu kitaplardan birinden mutluluk için birkaç formül paylaşayım buradan. Şimdi;

Madde 1-Kendini sınırsızca eleştirmeyi ve azarlamayı bırak. Öncelikle kendine karşı şefkatli ol. Kendine fırçalar atmayı kes.

Madde 2-Kendini kimseyle kıyaslama. Çünkü bu mutsuzluğun en temel belirtilerinden biridir. Başkalarının hayatı seni ilgilendirmez, kendi hayatınla ilgilen.

Madde 3- Alkolden, uyuşturucudan, kumardan, aşırı yemekten kaç. ‘Hislerin yokmuş gibi davran!’

Madde 4- Az insan, az problemdir. Kendini sosyal hayattan çek.

Eee? Şimdi ben buna mı para verdim?