Milletçe mevzuların orta yolunu tutmayı, bulmayı pek beceremiyoruz. Örneğin, çıktığı bir futbol müsabakasında o gün iyi oynayıp gol atan futbolcuyu birdenbire göklere çıkarmayı çok iyi beceriyoruz. ‘Son otuz yılın en iyi bilmem nesi, babası da şöyleydi’ falan. Avrupalı, Latin Amerikalı falanca futbolcu stilinde oynadığı gibi muhabbetler…

Bir tane şarkı söyleyip, iki bilemedin üç ay sonra unutulan, sönen, kayan yıldız misali şöhretler dünyanın başka neresinde vardır acaba? Hiçbir yerde bizdeki kadar yoktur diye tahmin ediyorum. Araştırmak lazım…

Bırakın ilmi buluşları veya dünya çapındaki herhangi bir başarısı, sıradan bir bilim dergisinde dahi bir tek bilimsel makalesi yayımlanmamış, ancak çağdışı bazı ideolojik söylemlerle şöhret bulmuş, büyüklüğünden sual olunmaz ‘Prof.’ unvanlı bir güruh… Bu kesin bir tek bizde vardır.

Kendisini yaşadığı topluma değil, başkalarına beğendirmeye uğraşan bir kısım şair veya yazarlar, yabancıların, nedeni pek de açık olmayan metihlerini gündeme getirip, kendi halkına tepeden bakanlar veya caka satanlar, kimsenin kendilerine vermediği kurtarıcı rolüne soyunup meydana çıkan ama gerçekte kendisini bile idareden aciz vitrin mankenleri…

Çıkardığımız şöhretleri yine bir anda yerin dibine sokmak gibi huyumuz da var. O ayrı…

Yahu biraz düşünün… Sadece soruyorum:

Eğer tüm bunlar doğru ise, bu kadar şöhreti olan toplum niye başarılı olamıyor?