Ülkemizde gerçekleşen yangın afetinin ardından yaralar henüz sarılmadan, birbirini acımasızca eleştiren insanlar var. Yurdumuzun en güzel yerleri yangın ve sel felaketlerinden son derece olumsuz etkilenirken, kimileri çıktı ‘Help Turkey’ diyerek dünyaya yardım çağrısında bulundu. Bununla kalmadı “Hükümet Avrupa’nın yardımını reddediyor” diye haykırdılar. Ötekiler kalktı, “Siz böyle diyerek devletimizi küçük düşürmeye çalışıyorsunuz, hainsiniz” dedi. Bu ne celal?

Afet meydana geldiğinde tüm ülkeler birbirine yardım edebilir. Böyle durumlarda siyaset bir kenara konur. Türkiye de zamanında komşu ülkelere afet zamanında yardımlarda bulunmuştu. Dost, düşman demeden yardıma koşmuştu. İnsanlığın yardımına koşmak, can kurtarmak bir gurur meselesidir. Onur ve övünç kaynağıdır. Kimseyi hain ilan etmeye gerek yoktur. Aklıselim olmakta yarar var. O ona yandaş diyor, bu buna yalaka diyor… Birbirimize karşı beslediğimiz nefret yok olmazsa hedeflerimize nasıl ulaşacağız, nasıl ayakta kalacağız? Ya da düşmana ne gerek var?

Yalansa yalan deyin. Bizim her işimiz bir tuhaf, bir acayip. Afet oluyor dışarıdan yardım istediğiniz vakit hain oluyorsunuz, devletinizden yardım istediğiniz zaman provokatör ilan ediliyorsunuz kardeşim. Öyle çıkıp ulu orta yerde, “Nerede bu devlet? Bu nasıl iştir?” mi diyeceksin? Yoksa sessizce durup, tepki vermemeyi mi tercih edeceksin? Ya da afetten dolayı canın, için, yüreğin mi yandı? Bir yönetici, “İnsanlar keşke benim de evim yansaydı diyecekler” şeklinde beyanda bulunabilir. Ne yapacağınla ilgili karar senin. Demokraside çareler tükenmez…

‘Öyle bir yerdeyim ki’ diye meşhur bir eser vardır ya hani. Öyle bir yerdeyim ki sorumlular topu birbirine atıyor. Sorumlu tam olarak belirlenemeyince vatandaşlar da suçlu arıyor. Birbirlerine suç atıyor. “Sen şuna hizmet ediyorsun, sen hainsin” gibi ithamların bini bir para olurken, nefret tohumları da yurdumun dört bir yanına saçılıyor.

Niye birbirimizi yiyip duruyoruz biliyor musunuz? Cevabı basit. Çünkü dişimiz anca birbirimize yetiyor. Afetlerde bile birbirimizi ‘yamyam’ gibi yememizin nedeni bu. Artık kendimize gelmemizin zamanı gelmiştir ve geçmektedir. Kendimize gelelim. Başka Türkiye yok.