Son dönemlerde yaşadığımız doğa olaylarından sonra kıyamete ne kadar yakın olduğumuzu düşündüm. Koronavirüs, iklim değişikliği, kuraklık derken bir de müsilaj çıktı başımıza. Sabah akşam bunları pek sık duyar olduk.

Yaşanan olaylara baktığımız zaman pek de güzel bir manzara içerisinde yaşamıyoruz. Ne oldu böyle birdenbire? Masmavi denizlerimiz tehdit altında, ovamız adeta kuraklıktan yanıyor, gıda sorunuyla karşı karşıyayız, ağzımızda maskeyle geziyoruz, baharda yağış olmuyor, tarlalar susuz kalıyor. Allah’ın verdiği deyip geçiştirecek miyiz? Yoksa üzerimize düşen sorumluluğu harfiyen yerine mi getireceğiz tüm bu yaşananlardan sonra?

Biyolojik çeşitlilik azalıyor, salgın durmak bilmiyor, yaşam şartları pahalı hale geliyor, hayat giderek zorlaşıyor. Bundan dolayı gençlerden duyuyoruz sık sık; Günümüz şartlarında evlilik, geçim çok zor diye. Gerçekten de maddi ve manevi olarak iyi bir birey yetiştirmek pek zor oldu. Gelecek nesillere iyi bir çevre sunmak çok zor. İnsanlar kirli varlıklar maalesef. Çocuklara, “Aha bura salyalı deniz” diyeceğiz duyarsızlık yüzünden. Halbuki yıllar evvel bilim insanları bu konuda uyarılarda bulunmuş ve bu hadisenin yaşanacağını açıklamışlardı. Ne oldu, nasıl oldu da bu engellenemedi? Bildiğini okudu yine insan. Sonuç olarak yaz aylarında çoluk çocuk denize giremeyecek, insanlar balık tutamayacak. Vurdumduymazlığın bir bedeli olacaktı tabi.

Tüm bunları düşünürken, “Biz şanslıymışız” dedim. Teknolojinin gelişmemiş halini de gördük, gelişmiş halini de. İnsanların birbirlerine teknoloji üzerinden gösteriş yapmadığı, muhabbet ederken telefonunu kurcalamadığı, iletişimin güçlü olduğu bir dönemde büyüdük. Doğanın iyi halini gördük, denize girdik, kırlarda koşturduk. Suyla, çamurla oynardık. Ama doğanın iyi ve kötü halini kıyaslayınca üzülüyorum.

Şimdi insanlar karamsar. Psikolojik problemler, hastalıklar arttı. Huzur yok. Kim bilir daha neler göreceğiz. İnşallah hayırlı şeyler görürüz.