Çarşı, pazar ve marketlerde etiketlerin yukarı yönlü değişim hızına yetişilemediği bir dönemden geçiyoruz. Bu dönem de pek bir uzun sürdü. Zira uzunca bir süredir ekonomideki tablonun olumsuzluğundan bahsediyoruz…

Ürünler, makul fiyatların üzerinde satışa sunuluyor. Tabii bu vatandaş için, tüketici için böyle. Üreticiler sebepleri sıralıyor. Gerekçelerinde haklılar veya haksızlar bunu tartışmıyorum. Bu anlamda bazen, “Acaba eskisi gibi Ahilik Teşkilatı olsa ne olurdu? O teşkilat piyasayı ekonomik ve ahlaki yönden denetlese güzel olmaz mıydı?” diye düşündüğüm oluyor. Sonra vazgeçiyorum. Hemen hemen herkes yozlaştı çünkü. Eskisi kadar maneviyata önem veren insanlar yok günümüzde. Öyle değil mi? Öyle. Yoksa serbest piyasa bu kadar da serbest olmamalı…

Üreticilerin girdi maliyetleri yüksek mi? Yüksek. Gerçekten çok yüksek. Bu şartlarda tarım ve hayvancılık yapmak oldukça zor. Üretimden çekilenler de var, sayıları az değil. Maliyetler düşürülmeli. Eyvallah.

Tüketiciyiz. Markete giriyoruz. Adam kocaman ‘indirim’ yazmış. Bakıyoruz neymiş ne değilmiş diye. 10,95 yazmış, üzerine çarpı atmış, 10,90 yazmış. İndirim bu. 5 kuruş. Bozdur bozdur harca. Sizi bilmem ama ben bu durumla sık karşılaşıyorum. “Ağam eğlenir bizimle” diyorum…

Gerçek şu ki enflasyonu iliklerimize kadar hissetmekteyiz. Yükselen fiyatlar karşısında sabit gelirliler, maaşları fiyatlar oranında yükselmediğinden dolayı ezildikçe eziliyor. Bu enflasyon böyle devam ederse memlekette küçük bir azınlık dışında herkes birkaç sene içerisinde yoksulluk sınırının altında kalacak. Tabi işin bir de açlık sınırı var. Hesap edin artık ne kadar insan açlık sınırının altında kalır.

Ben bu ülkenin bir vatandaşı olarak isterim ki; kimse zarar etmesin. Ticaret yapan, esnaflık yapan kar elde etsin. Ama bu kar da makul seviyede olsun. Enflasyonun üzerinde fahiş fiyatlar olmasın. Fakat oluyor. Bu hal böyle devam ederse biz milletçe daha çok ekonomi konuşuruz. Bitmez bu film…