Geçtiğimiz Cuma günüydü…

Gazetemize geldim… 
Haber dairesindeki arkadaşlarımla her sabah yaptığımız toplantımızı yaptık.
Çaylarımızı, kahvelerimizi içtik…
Konuştuk, güldük, şakalaştık…
Keyifler yerindeydi.
Arkadaşlar çalışmalarına başladı, bende ajanslara, haberlere göz atmaya başladım.
Gündemde yine birçok şey vardı. 
Ama benim gözüme bir haber takıldı; “Kovada kömür yakan Suriyeli iki işçi öldü”
Gazetecilik hayatım boyunca, bu haberden çok daha acı haberler okudum ya da bizzat kendim haber yaptım.
Ama bu haberi görünce çok fazla üzüldüm ve sinirlendim.
Düşündüm, düşündüm, düşündüm…

***

16 yaşındaki Muhammet, 20 yaşındaki Mustafa ve 26 yaşındaki Cesim…
Üçü de hayatlarının baharında, üç çiçek, üç gencecik delikanlı.
Zalimin zulmünden kaçarak kabus gibi geçen günleri Suriye’de bırakarak, 
Türkiye’de yeni bir hayata başlamak istediler.
Karınlarını doyurmak için iş lazımdı.
Onlarda inşaatta işçi olarak çalışmaya başladı.

***

Kim bilir ne hayalleri vardı?
Zengin olup, ülkelerinde ki sevdiklerini yanlarına getireceklerdi belki de.
Belki de Türkiye’de para biriktirip, ülkelerindeki zulüm bitince ülkelerine dönecek, küçük bir iş kuracaklardı kendilerine.
Nasıl olsa bir gün ülkelerindeki savaş bitecek, 
Esed’in kanlı yönetimi son bulacak, ülke rahata kavuşacaktı.
Önemli olan o günlere kadar sabredebilmek, hayatta kalabilmekti.
Ama öyle olmadı.

***

Suriye’de güzel günler olsa da artık onlar ülkelerine dönemeyecek.
Çalıştıkları inşaattaki kamyonet kasasından oluşturulan konteynırda barınan 3 kader arkadaşı akşam ısınmak için bir kova içine odun koyup yaktı. 
Sonrada bir kanepede 3ü birlikte uyudu. 
Sabah işe gelen diğer işçiler, acı tabloyla karşılaştı.
20 yaşındaki Musafa ile 26 yaşındaki Cesim hayatlarını kaybetmişti.
16 yaşındaki Muhammet’in durumu da ağırdı.
İki Müslüman daha göçüp gitmişti dünyadan.
Ve Esed’in katliam defterine 2 gepegenç can daha eklendi.

***
İşte bu yüzden bu haber benim canım çok fazlasıyla incitti.
Genceciklerdi, masumlardı, ölümden kaçmışlardı.
3 çocuğun hayata tutunmak için son şanslarıydı kömür yaktıkları konteynır.
Birbirlerinden başka kimseleri yoktu.
Kovadaki kömürler sebepleri oldu.
Zalim Esed bile öldürememişti onları.
Daha neler neler…

***
Sevgili kardeşlerim!
Ne yapabiliriz bu kardeşlerimiz için?
İlk olarak;
Suriyeli kardeşlerimiz için ve dünyanın dört bir yanında
Zulüm gören, acı çeken, işkencelere maruz kalan 
Tüm kardeşlerimiz için lütfen dua edelim.
Ülkemize sığınan kardeşlerimize de Allah rızası için yardım edelim.
Onlar bizim kardeşimiz onlara sahip çıkalım.
Esed’den kaçan Suriyeli kardeşlerimiz, misafirlerimiz, bizim ülkemizde ölmesin.