Dalkavuk ne demek bilir misiniz? Bildiğiniz yağcılık, yalakalık işte…

Her zaman söylerim, bu dalkavukluk denilen şey bir tür hastalıktır.

Hastalık olmakla kalmayıp aynı zamanda saygısızlıktır da. Niye saygısızlık? Çünkü övgüde sınırı geçen şahsiyetin niyeti iyi değildir.

Geçenlerde bu dalkavukluk mevzusu üzerine sosyal medyada bir hikaye gördüm, direkt onu sizlerle paylaşmak istedim.

Mevzuyu uzatmadan hikayeyi paylaşayım;

Evvel zaman içinde büyük bir devleti yöneten bir sultanın canı patlıcan yemeği isteyivermiş. Sultan, dalkavuğunu çağırtarak, derhal bir patlıcan yemeği yapılmasını buyurmuş. Dalkavuk, emri duyar duymaz anlatmaya başlamış;

“Hünkarımız efendimiz bilirsiniz ki patlıcan bir cennet nimetidir. Cana can katar. Yiyen bir daha yer. Tadına doyum olmaz. Hele karnıyarık var ki, yerini doldurabilecek bir yemek yoktur. Bir imambayıldı yemeği var ki, vallahi nefistir. Hünkarbeğendinin tadına doyum olur mu hiç? Patlıcanın bir de salatasını yaparlar ki, parmaklarınızı yersiniz” demiş. Anlayacağınız patlıcanı yere, göğe sığdıramamış…

Sultan, dalkavuğun bu methiyelerinden sıkılmış,

“Yok. Ben vazgeçtim. Patlıcan yemeği yiyesim kaçtı. Bana başka bir yemek hazırlasınlar. Aşçılara söyleyesin…” demiş.

Sultan daha sözünü bitirir bitirmez dalkavuk yine başlamış:

“Devletlim, zaten bu patlıcan, odun gibi bir sebze. Tadı da benzese benzese samana benzer. Vücuda hiçbir fayda sağlamaz. Besleyici bir değeri de yok. Âdemoğlunun ağzında hafif acımsı bir tat bırakır. Hele bir de çekirdekleri var ki, mide bulandırır” demiş.

Sultan, dalkavuğun konuşmalarından dolayı iyice sinirlenerek, “Yeter bre gafil! Az evvel nimetin marifetlerini anlata anlata bitiremiyordun, şimdi ise yeriyorsun. Nereye varmaya çalışıyorsun? Ne yapıyorsun?” diye haykırmış.

Dalkavuk da biraz sessiz ve pek ukala bir tavırla şöyle deyivermiş; “Dalkavukluk yapıyorum hünkarım. Amma velakin patlıcana değil, size dalkavukluk yapıyorum.”

Esenlikler...