Ibni Mes’ûd radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre, Pey­gamber sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Haksız olarak öldürülen her kişi­nin kanından bir pay, Âdem’in ilk oğluna ayrılır. Çünkü o, insan öl­dürme çığırını ilk başlatan kişidir.” (Buhârî, Cenâiz 33, Enbiyâ 1, Diyât 2, İ’tisâm 15; Müslim, Kasâme 27. Ayrıca bk. Tirmizî, İlm 4; Nesâî, Tahrim 1; İbn Mâce, Diyât 1) Açıklamalar

Âdem aleyhisselâm’ın ilk oğlu Kâbil’dir. O, küçük kardeşi Hâbil’i
haksız yere öldürmüştü. Bu olay, yeryüzünde ilk kan dökme hâdise­sidir. Bazı rivayetlerde bu cinaye­tin evlenme yüzünden işlendiği belirtilir.

Kâbil, işlediği bu haksız cinayetle kötü bir çığır açmış ve günahkâr olmuştu. Bu kötü çığırda yürüyen herkesin günahından bir hisse Kâbil'e ayrılır. Daha önceki hadiste ifade edildiği gibi, cinayet işleyen­lerin günahından da bir şey nok­sanlaşmaz.

Haksız yere bir cana kıymak, İslâm nazarında en büyük suç ve gü­nahlardan sayılır. Peygamberimiz, “kıyamet gününde insanlar arasın­da ilk görülecek dava, kanlarla ilgili olacaktır" (Buhârî, Diyât 1) buyurur. Bu hadis, sebepsiz yere ve haksız olarak bir insanın haya­tına son vermenin en büyük günahların başında geldiğini gösterir. Kıyamet gününde ilk önce câni ve kâtillerin hesaba çekilme­sinin sebebi de budur. Burada, “Kimse kimsenin günahını yüklenmez” [Fâtır sûresi (35), 18] âyetiyle bu hadisin aykırı düşmesi söz konusu de­ğildir. Âyet “suçun şahsiliği” pren­sibini ifade etmektedir. Hadis ise, suça azmettirme, tahrik ve teşvik
etmenin vebalini ortaya koymakta­dır. Bu iki husus bugünkü hukukta da ayrı iki durum olarak değerlen­dirilmektedir.

Hadisten Öğrendiklerimiz

1. Bir hayra veya bir şerre vesile ol­mak, mükâfat veya cezaya ortaklığı da beraberinde getirir.
2. İnsanlık tarihinde haksız yere ilk kan dökme hâdisesi, Âdem aley- hisselâm’ın çocukları arasında vukû bulmuştur.
3. Suçun bir şahsi cezası bir de toplumu teşvik ettiği için ayrı bir vebali ve cezası vardır