“Suriye ve Rus Genelkurmay Başkanlıkları Türkiye’deki tartışmaları rahatlık içinde izliyor. Ellerinde halen Nuh-1 ve Nuh-2 denilen iki planları var. Bu planların temel amacı şu. Türkiye’den Suriye’ye askeri bir harekât olursa, Rus desteği ile Suriye Ordusu Türkiye’deki büyük barajlara füze saldırısı yapmayı, barajları yıkmayı hedefliyor.” (MHP Milletvekili Ümit Özdağ, TBMM Tutanağı, 9 Şubat 2016)

Savaş tamtamlarının  çaldığı  şu günlerde  Türkiye   Suriye’de  tarihinde ilk defa  hem Suriye hem de Rusya ile  ani  bir çatışmayla  karşı karşıya kalabilir. Türkiye Cumhuriyetinin  yurtta barış dünyada barış  anlayışındaki  dış politikası  artık çoktan unutularak stratejik derinlikte  komşularıyla sıfır sorundan  herkesle savaşa  giden bir anlayışla yönetilmeye başlandı. Dünyada  gerçekten övgüyle  bahsedilen  ve takdir edilen cumhuriyetin diplomatlarına  monşer denilerek   görüşlerine başvurulmadan  danışmanların  verdiği  akıl  Türkiye Cumhuriyeti dış politikasına yön vermeye başladı.

Eğer böylesine  bir çatışmaya girmek  Türkiye için onarılmaz yaralar açacağı gibi, Cumhuriyet tarihinde ilk defa  unutulmayacak  ve Türkiye’yi  sarsacak ekonomik  krizle karşılaşacak, dişinden tırnağından artırarak  bin bir emekle yaptığı  baraj, rafineri, fabrika gibi  değerlerinin  yıkımına  sahne olacaktır.

Son girdiğimiz  kendi vatandaşlarımızı ve toprağımızı korumak uğruna  girdiğimiz  1974  Kıbrıs Barış Harekâtından sonra  bugün PYD’yi  terör örgütü kabul  etmeyen  müttefikimiz  ABD  tarafından uygulanan ambargo nedeniyle ordumuz malzemesiz, silahsız kaldığı gibi ekonomik krizler, siyasi çalkantılar  ve  dış politika  yetersizlikleriyle  boğuşuyoruz. En ilginç olan ise   Amerika bizim toprağımız incirlik üssünden PYD’ye silah ve malzeme yardımı yapıyor. Birkaç  yüz metre ötede bizim incirlikten giden silahlarla   Işid   bize ateş ediyor. Biz ise  PYD terör örgütü diyorsak  kimse bize inanmıyor ve PYD  Işid ile savaşıyor  diye  Türkiyeyi  Işid’e  destek vermekle  suçlayan batı ülkeleri var.

Bugün  İsmet İnönü’nün  ülkemizi   2. Dünya Savaşı’na sokmayarak  ne kadar isabetli bir karar verdiğini bugünkü  karar alıcılar  bir kere daha değerlendirmelidirler. Geçmişte 450 yıl  Osmanlı’nın altınlarıyla  keyif süren Arapların bu günkü temsilcisi  Suudiler  asla güvenilmeyen  ve her daim Amerika’nın  bir işaretiyle her an Türkiye’ye  sırt çevirecek kadar  güvenilmeyen  işbirlikçilerdir.  Geçmişte  İngilizlerin  paraları, Fransızların  silahlarıyla  Osmanlı askerlerini  arkadan  hançerleyen  Suudiler bu güne kadar Filistin halkına  kan kusturan İsrail hiç ses çıkarmadığı halde  bu gün ortalıkta görünmeleri kahramanlıktan değil   Suudi  kralının tahtın  koruma korkusundandır.

Ankara’daki karar alıcılar  ABD’nin kirli planlarını,  Suudilerle  Türk  ordusunu  Rusya’ya  karşı savaşa  sürme  düzenbazlığını   görmeli ve asla  bu tuzaklara düşmemelidir. Savaş başladığında  hiçbir oy desteği önemli değildir. Savaşın kimleri  öldüreceği  hiç belli olmaz  halk  kitleleri  ülkeyi  hem de bir hiç uğruna savaşa sürenleri hiç affetmez.