Türk mutfağı, doğallığı ve sadeliğiyle damaklarda iz bırakan birçok geleneksel yemeği barındırır. Bu yemeklerden biri de hiç şüphesiz ki taze fasulyedir. Özellikle yaz aylarının vazgeçilmez lezzeti olan taze fasulye, kuşaktan kuşağa aktarılan tarifleriyle hem sofralarımızın hem de kültürel mirasımızın önemli bir parçası olmuştur.

Taze fasulyenin Türkiye'deki tarihi, Osmanlı mutfağına kadar uzanır. Saray mutfağında dahi sade ve zeytinyağlı olarak yer bulmuş bu yemek, zamanla halk mutfağında da yaygınlaşmış, her bölgenin kendi damak zevkine göre çeşitlendirilmiştir. Karadeniz'de kuşbaşı etli yapılırken, Ege’de bol zeytinyağlı ve domatesli olarak pişirilir. İç Anadolu’da ise kimi zaman salçalı, kimi zaman da kavurmalı olarak sofralara gelir.

Taze fasulyenin bu kadar sevilmesinin nedeni, hem besleyici hem de ekonomik bir yemek oluşudur. Lif bakımından zengin, hafif ve doyurucu yapısıyla hem sağlıklı beslenme arayanların hem de geleneksel lezzetleri sevenlerin gözdesidir. Ayrıca sıcak yaz günlerinde zeytinyağlı haliyle soğuk olarak servis edilmesi, yaz sofralarının ferahlatıcı bir unsuru olmasını sağlar.

Aile sofralarının en temel özelliklerinden biri, birlikte pişirmek ve birlikte yemektir. Taze fasulye, özellikle büyükannelerimizin tarifleriyle pişirildiğinde sadece bir yemek değil, aynı zamanda bir anı, bir gelenek, bir kültür aktarımı hâline gelir. Yazdan kışa hazırlık döneminde taze fasulyenin ayıklanıp dondurucuya konması, bu yemeğin yıl boyunca değerini koruduğunu gösterir.

Sonuç olarak, taze fasulye yemeği sadece bir yaz yemeği değil, geçmişten bugüne uzanan kültürel bir yolculuğun lezzetli temsilcisidir. Sofralarımızda sade ama derin anlamlar taşıyan bu yemek, Türk mutfağının zarif ve köklü miraslarından biridir.