Bir insanın, bir grubun, bir örgütün haklı ve haksız bir davası olabilir. Davasında nihai hedefe ulaşabilmek için önündeki engelleri kaldırmak isteyebilir. İsteklerini yerine getirmek için demokratik yolları kullanabilir. Haklı davasına taraftar bulmak ve haklılığını göstermek için kitlelere kendini anlatabilir. Yani şiddete ve baskıya başvurmadan davasını anlatmak için her yolu deneyebilir. Tüm bu mücadelesine kimsenin diyeceği olamaz.

Ama bu insan, bu grup, bu örgüt, nihai hedefine ulaşmak için korku, şiddet, cebir, baskı uyguluyor; terör estiriyor, pusu kuruyor, kan akıtıyor, gözünü kırpmadan bir cana ve canlara kıyıyor ve katliam yapıyorsa yani başkalarının huzurunu bozarak mutlu olmak istiyorsa, bilsin ki başkalarının huzurunu bozarak kimse huzur bulamaz. Zira bu dünya kimseye kalmaz ve eden bulur.

Diyelim ki birileri haklı davasını kabul etmiyor, sürekli mağdur ediliyor. Bu durumda vuruşma yolunu seçti. Mertçe çıkıp kozunu paylaşması gerekmez mi? Haklı davasına kim engel oluyorsa onu temizlenmeli değil mi? Mesela önündeki engel asker olabilir, polis olabilir, devletin diğer güvenlik güçleri olabilir. Tavsiye edilmez ama başka çaresi kalmadı. Bunları öldürme yoluna gitmesi gerekmez mi? Tüm bunlar bir yere kadar anlaşılabilir. Güvenlik güçleri hedefe ulaşmasını engelliyor. Bunlar da önlerindeki engelleri kaldırıyor dersin.

Ama haklı davasını ikame etmek için elinde silahı olmayan, çarşı-pazar dolaşan, alışveriş yapan, cadde ve sokaklarda yürüyüş yapan insanların yani hiçbir şeyden haberi ve dahli olmayan sivillerin arasına dalarak canlı bomba olmanın, sivillerin içine girerek bomba atmanın, gelip geçeni taramanın hiçbir haklı ve masum izahı olamaz. Elinde silahı olmayan çoluk çocuğa, yaşlı ve gence hayatı zindan etmenin insanlıkla bir alakası yoktur. Bunun adı Ali'ye kızıp hıncını Veli'den almaktır. Güçlüye gücü yetmeyenin öcünü güçsüzden almasıdır. Korkaklıktır bunun adı. Bu yollara başvuranların hiçbir haklı davası olamaz. Bu tip örgütler kan akıtmanın, masum canlara kıymanın ötesinde hiçbir amaca hizmet edemez.

Masum olduklarını bile bile sivillerin arasına dalıp bomba yağdırmak düpedüz acizliktir. Ne yaptığını bilmemektir. Birilerinin gönüllü taşeronluğuna soyunmaktır. Birileri adına vekalet savaşı yürütmektir. Kiralık katilliği meslek edinmiştir bunlar. Efendilerinin ağızlarına çaldığı bir parmak bal için dünyayı ateşe verirler. Efendilerinin gözüne girmek için gözlerini kırpmadan topluluklar içerisine dalarak katliam yaparlar. Ben ne yapıyorum sorgulaması yapmadan akıllarını kiraya veriyorlar. Bu yolun yolcusu olanlar, efendilerinin kendilerine vadettiği cennete asla ulaşamazlar. Kullanılıp kullanılıp bir kenara konurlar. Bir devlet de kuramazlar. Çünkü başkası adına vekalet savaşı verenlerin ve kiralık katil görevini üstlenenlerin devleti olamaz. Zorlama ile bir devletleri olsa bile o devleti yönetemezler. Ancak efendilerinin kulu, kölesi ve kuklası olabilirler. Bunu da şeref kabul ederler. Bunlar kimliksiz ve kişiliği oturmamış embesil kişilerdir.