İnsanlar ölümüne ne kadar yakın olabilirler? Ya da birinin ölümüne ne kadar yakın olabilirler? Hayat dediğimiz yaşam savaşının içinde defalarca kez ölmeyi deneyen birisine bu soruyu sormak ne kadar doğru? Bir insan öleceğini bile bile neden ona zarar veren şeyleri kabul etmek zorunda ya da neden ona zarar veren şeyleri kabullenmek zorunda? Kabul etmek ya da kabullenmek bu ikisinin arasındaki ince çizgiyi ne zaman fark edip normal hayatına dönebilecek, demek istediğim insanlar ölüme ve öldürmeye çok yakın yaratıklardır bunun için bir sebep ya da milyonlarca sebep olabilir ama sorduğun zaman sadece yaptım veya yapmadım derler bunun gerekçesi ne olabilir ki..? Tecavüz edildiği için tecavüz edeni öldürmek hakim veya savcısı için ne kadar mantıklı veya ne kadar doğru gelebilir, burada olmayan adaleti asla konuşmayacağım ama insanlar kendi içlerinde yarattıkları hayvani dünyada hem ölmeye hem de öldürmeye bir o kadar yatkın ve arzulu. Çok sık düşünüyorum ve kötü insan rolünü oynayan insanlara baktığımda herkesin can almak için bir bahanesi var madem öyle bu insan dediğimiz yaratıkların dünyası bu şekilde işliyorsa eğer herkesin can almaya hakkı var. Bunu tasdiklemiyorum aksine asla destekleyeceğim bir şey değil kadın veya erkek... İnsanların ilk önce empati yapıp yaşamaya önem vermesi gerekiyor yaşamın, nefes almanın, ayakta durabilmenin ne kadar güçlü ve kendine karşı olan güveninin de daha fazlasını yapabileceğini görmeli ve göstermeli. Bir can almak kesinlikle ve kesinlikle yaradanın işidir insanın değil. Bir cinnet anına asla kurban olmayın!
İlk önce adaleti kendi benliğinize sağlayın.