Günlerden bir gün fakirin biri, bir dost meclisinde, “Ben hiç et yemiyorum” demiş. Dost meclisindeki herkes şaşırmış ve “Adam kuru ekmek bulurken zorlanıyor ama nasıl oluyor da et yemiyor? Bu ne yaman çelişki” diye hayretlere düşmüşler. İnanamamışlar adamın hiç et yemediğine. Bir müddet sonra, “Yalan söylüyorsun, sana inanmıyoruz” demişler. Fakir adam, “Niye diye sormadan, soruşturmadan niye inanmıyorsunuz” demiş. Etrafındakiler de sormuş, “Deyiver hele niye hiç et yemiyorsun” diye. Adam derin bir ah çekmiş ve “Et yok ki yesem” demiş…
Şimdi niye böyle bir girizgah yaptım anlatayım; Geçenlerde bir arkadaşla muhabbet ediyoruz, “Konya, Türkiye’de en az orman yangın görülen illerin başında” deyiverdi. Tabi aynı zamanda Konya boğulma vakalarının az görüldüğü illerden. “Bunlarla övünen Konyalı var mıdır acaba” diye aklıma düştü. Vardır muhakkak...
Yukarıdaki konularla alakalı ‘Yetkililer o kadar çok çalışılıyor ki bu tür hadiseler Konya’mızda hiç yaşanmıyor’ diye düşünenler için yazıyorum. Konya –özellikle merkez için söylüyorum- az yeşil örtüye sahip illerden biri olduğu için orman yangınlarının az olması doğal değil mi? Bu şehrin ormanı kıt. Ne kadar duydunuz Konya’da denizde boğulan insanları? Yok. Niye yok? Deniz yok ki boğulma olsun…
Yani bu ve bunun gibi konuşmalar, açıklamalar yukarıda bahsettiğim fakir adamın, “Hiç et yemiyorum” demesi gibi. Diyeceğim şu, bu şehirde az orman yangını olması, az boğulma olması vesaire bir başarı değil. Tam manasıyla bir çalışmanın sonucu da değil. Ha şu olursa durum değişir; Şehirde ağaç, orman çok olur, o zaman olası bir yangını söndürmede, önlemedeki başarı ya da başarısızlık değerlendirilir.
Yanlış anlaşılmasın. “Hiç ağaçlandırma çalışması yapılmıyor” demiyorum. Ya da “İlla Konya’ya deniz gelsin. Bu zamana kadar Konya’ya deniz gelmemesi kabahattir, basiretsizliktir” de demiyorum. Olanı söylüyorum. “Bu ve bunun gibi konularla alakalı başarı hikayeleri, destanlar yazmanın manası yok” diyorum.
Herkese iyi günler diliyorum. Sağlıcakla kalın.