Yaşadığımız toplumda ne çok eksikliğini çektiğimiz şey, hiç şüphe yok ki hoşgörüdür. İnsanların birbirine hoşgörülü yaklaşmamaları, birbirlerini doğru dürüst anlamamaları sonucu çok acı şeyler oluyor. Özellikle şehrimizin hoşgörünün başkenti olarak anılması nedeniyle Konyalıların daha çok hoşgörü sahibi olmaları gerekir diye düşünüyorum.
İsterseniz öncelikle hoşgörü ne demek bir bakalım. Hoşgörü, sözlük anlamı itibariyle; Kendisininkiyle çelişse bile,başkalarının düşünce ve kanılarını özgürce dile getirmelerinden rahatsız olmama,onların gerçeklerine karşı tepki göstermeme tutumu olarak bilinmektedir.
Toplumsal bir çevrede yaşadığımıza göre ve içinde bulunduğumuz bu süreçte hoşgörüye daha çok ihtiyacımız olduğuna inanıyorum.Neden diye sorarsanız;Farklılıklarımız bizleri ayrıştırmaya götürmemeli,aksine bizim zenginliğimiz olmalı.Hep söyleriz ya Anadolu’da 36 ayrı etnik kimliğin bulunduğunu ve ülkenin çimen-tosu olduğu akıldan çıkarılmamalıdır.Hiçbir yaşayan medeniyetlerde bu çok kültürlülüğü göremezsiniz.
Anadolu’da hoşgörü deyince aklımıza Hazreti Mevlana ve Yunus Emre gibi topluma mal olmuş insanlar gelir.Bunlar yaşayışlarıyla sözleriyle;Allah ve insan sevgisini,hoşgörüyü bizlere aşılamaya çalışmışlardır.Sizlere Hazreti Mevlana’nın bir sözünü söylemek isterim:Sevgide güneş gibi ol,dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi ol,hataları örtmede gece gibi ol,tevazuda toprak gibi ol,öfkede ölü gibi ol,her ne olursan ol,ya olduğun gibi görün,ya göründüğün gibi ol.Ne güzel söylemiş
Hoşgörünün toplumlarda birlikteliği sağladığı olgusunu iyi anlamak gerekiyor.Birçok mede-niyete ev sahipliği yapmış yurdumuzun kültüründe hoş görünün var olduğunu unutmamalıyız.Bizleri kaynaştıran bir değer olarak varlığını devam ettirmek istiyorsak;toplumu oluşturan bireylere ve yöneticilere büyük sorumluluklar düşmektedir.Çevremizdeki herkesi dili,dini,ırkı ve cinsiyet ayrımı yapmadan kucaklayabiliyorsak o zaman hoşgörüyü tam anlamıyla yaşamış olacağımıza inanıyorum.