Çok değil daha bundan 20-25 sene önce özellikle komşular arasında büyük bir iletişim vardı ve komşular kapıları açık olarak birbirleri ile görüşürlerdi. Bizler komşu büyüklerimizi görünce kendimize çeki düzen verir, saygıda ve sevgide kusur etmezdik.
Neler oldu, nasıl oldu da bizler şimdi bu hale geldik? Eskiden kapıları açık olarak görüşmeler yapan bizler, şimdi kapımızı sıkı sıkıya kapattık. Çocuklarımız eskiden akşam ezanına kadar sokakta oynarken şimdi bir ekmek almaya göndermeye korkar hale geldik.
Çocuklarımızı bakkala ekmek almaya gönderirken “aman dikkat et”, “bir şey olursa hemen bizi ara” diyerek endişeli ve tedirgin edici bir psikolojiyle çocuklarımıza yaklaşmaktayız. Kendimiz komşularla bile konuşmayarak çocuklarımıza da kötü örnek olmaktayız.
Toplumsal güvensizliğin had safhaya geldiği günümüzde artık konuşmaya korkar hale geldik. Bunda teknolojinin yanı sıra yaşanan olaylarında büyük etkisi olduğuna inanıyorum. Tekonolojik gelişmelerle beraber insanların bilgiye ulaşımı kolaylaştı.
Bir de televizyonlarda yayınlanan bazı kötü programlar, diziler ve filmler bizi daha temkinli ve dikkatli davranmaya yöneltti. Zira toplumda bazı cahil kişiler bu dizi ve programlardaki karakterleri rol model alarak toplumsal dejenerasyona sebep olmaktadır.
Ölen dizi karakterine gıyabi cenaze namazını, dizi karakteri gibi giyinip etrafa sataşanları hepimiz hatırlarız. Gelişen teknolojinin tahrip ettiği toplumsal değerlerimizi hepimiz görmekteyiz. Artık çocuklar bile ellerindeki akıllı telefonlarla istedikleri sayfaya girebiliyor.
Yaşanan bütün bu gelişmeler de göstermektedir ki toplumsal güvenin bir an önce yeniden inşa edilmesi gerekmektedir. Bu konuda en üst kademeden, ailelere kadar herkese büyük görev düşmektedir. Toplumsal güvenin yeniden tesis edilmesi adına herkes elini taşın altına koymalıdır. Değilse güvensiz ve tedirgin bir nesil bizi beklemektedir.