İstanbul İstiklal Caddesi’nde patlayan bombanın henüz daha acısı bitmeden bu sefer de Avrupa’nın göbeği sayılan Brüksel’de patlayan bombalar ile insanlık derin bir yara aldı. Gerek Türkiye’den ve gerekse Avrupa’dan yapılan taziye mesajlarının bazılarında “terörle yaşamaya alışacağız” cümlesi dikkatimi çekti.
Terörün nesine alışacağız ? Masum insanları sokakta gezerken patlatan, küçük çocukları annesinin kucağında iken yaralayan terörün nesine alışacağız? İnsan bir beyanat verirken lafının nereye gittiğini çok iyi düşünmelidir. Bu cümleyi dillendirenler önce kendileri alışsınlar sonra nasıl alışabildiklerini bize anlatsınlar bakalım…
Artık millet olarak terörle oturup terörle kalkmak istemiyoruz bu ülkede huzur olsun barış olsun istiyoruz. Öncelikle bir özeleştiri yaparak nasıl ve ne şekilde bu hallere geldik ona göre karar verelim..Bu milletin oylarıyla parlamentoyu teşkil eden 4 parti bir araya gelerek gerçek duygu ve düşüncelerini masaya taşıyıp gerçek gündemi oluşturup terör denen bu korkunç olaylar bir an evvel sona erdirilmeli ve T ürkiye huzur günlerine kavuşturulmalıdır.
Lütfen bilhassa siyasi arenada boy gösteren temsilcilere sesleniyorum.Sesimi duyan olursa vicdanı ile kendisini sorguya çekerek istihbarat birimlerinin en güzel şekilde dalga yayılması ve oluşan sen ben kaygısı olmadan bütünleşerek bu terörün yok edilmesi gerekir. İşten eve ,okuldan eve dönen, gezmeden evine bu masum insanlarımızın güvenliğinin en kısa sürede sağlanması arzumuzdur.
Artık evden dışarı çıkmamak gibi, kalabalık yerlere gitmemek gibi konularla uğraşıpta terörün ekmeğine yağ sürmeyelim. Günlük hayatımıza devam edelim ve dikkatimizi biraz daha artıralım. Bu konuda güvenlik güçlerine yardımda bulunalım.Maalesef yüzler asık , insanlar keyifsiz.Ben teröre alışalım sözünü anlayabilecek bir vatandaş değilim.