Deterjan firmalarının daha çok satması için televizyonlarda yayınlanmaya başlayan “kirlenmek güzeldir” sloganlı reklamlara bakıp sakın kirleneyim demeyin. Biz millet olarak temiz olmaya alıştırıldık.
Ahlaken temiz olmalıydık, üstümüz başımız temiz olmalıydı, giydiğimiz ve yediğimiz temiz olmalıydı. Bizim için temiz olmak bir meziyetti. Evde, okulda, işte, komşuda ve gezmede kısaca hayatın her anında temiz olmalıydık.
Ne olduysa oldu, şimdi de kirlenmenin güzel olduğu söylenmeye başlandı. Anneler ve babalara öğütler verilerek çocukların oyun oynamaları istenerek, oyunda kirlenmeleri doğaldır denilmeye başlandı. Sanki çocuklar kirlenmeden de oynayamaz gibi. Çünkü amaçları deterjan satmak.
Bu reklamı sanki bir matahmış gibi gören çoğu kişi kirlenmeye başladı. İnsanlar normalde oturmayacakları kirli yerlere oturdular, üstleri kirlendi, sonra temiz yer bulamaz olduk. Çocuklar kirlendi, dolayısıyla kirliliğe bağlı hastalıklar baş gösterdi.
Çocuklarımızın kirliliği yetmezmiş gibi sonrada kendimizi kirlettik, hem de başkalarını. Yere koyduğumuz paketleri araçların koltuklarına koyduk, oturduğumuz yerleri kendimiz kirlettik, önce yere oturduk, sonra araç koltuklarına sonra evlerimizdeki koltuklara yine oturduğumuz yerleri kirlettik. Dışarıda sandığımız kir eve kadar geldi.
Giderek, hem kendimiz kirlendi hem de çevremizi kirlettik. Bizi temizleyecek zannettiklerimiz başka bir şekilde bizi kirletiyor. Deterjanların içindeki kimyasallar toprağı, suyu ve gıdayı kirletmesi gibi.
Aslında temiz olmak gibisi var mı? Siz büyük tröstlerin kirlenme lafına asla kulak asmayın. Kendinizi, ailenizi, çocuklarınızı ve çevrenizi temiz tutunuz. Maddi ve manevi temizliğinize önem veriniz. Birileri para kazanacak diye kendinizi kirletmeye değer mi?