Atalarımızın bize emanet olan bu güzel ülkemizi ne kadar sevdiğimizi göstermek için illa bir şey mi olmalı? Cennet gibi vatanımıza ve sahip olduğumuz özgürlüklere sahip çıkmak için illa bir FETÖ gibi belamı lazım? Artık ülkemizin ne kadar özel olduğunu bilelim ve sahip olduklarımızı daha bir özenli kullanalım.
Zaten bizim millet olarak yapımızda mı var bilmem. Elimizde olan şeyin kıymetini ya kaybedince anlarız ya da kaybetmek korkusu geldiğinde. En başta zamanı harcarız gereksiz şeylerle. Daha sonra da gereksiz tartışma ve bilgilerle kafamızın içini doldururuz.
Parayı harcarız mirasyedi misali. Kendimize ve ailemize lazım olmayacak ve ihtiyaçları olmayacak şeyleri alırız. Bilgiyi harcarız büyük bir kolaylıkla. Disiplinli ve programlı çalışmayı bilmeyiz. Boş ve gereksiz şeylerle uğraşırız bazen.
Kısacası dostlarımızı, arkadaşlarımızı, sağlığımızı, düşüncelerimizi ve insanlığımızı kolayca harcamaya bayılırız. Hayatımızı da büyük bir boş vermişlik içinde harcarız kolaylıkla. Başkalarının tecrübelerinden ve yaşadıklarından faydalanmak yerine illaki kendimiz düşüp yaralanmak isteriz.
Tunus, Libya, Mısır ve diğer arap ülkelerinde yaşananlardan ders almayız. Ülkemizin ne kadar özel olduğunu fark etmeden, devamlı kötüleyerek ama iyi bir şey yapmaya da üşenerek başka memleketimiz olmadığını fark etmeyerek, hep birileri bizim yerimize bir şeyler yapsın diye bekliyoruz.
Birileri bir şeyler yapıp sahip çıkmaya kalkınca memleket değerini anlayıp harekete geçiyoruz. Yeiden yetmişe kadın erkek elele vererek birliğimizi haykırıyoruz yedi düvele. Ama artık yaşadıklarımızdan ders çıkarmayı bilmeliyiz. Güzel vatanımız, kutsal topraklarımız, şanlı bayrağımız ve birlik beraberliğimiz için yeni ve olumlu şeyler yapmalıyız.Birileri bizim kutsallarımıza el atmadan o elleri kırabilmeliyiz millet olarak.
Bizleri Türk-kürt, suni-alevi, sağcı-solcu gibi sınıflara bölmek isteyenlere karşı hep birlikte bir olarak diri olarak ve iri olarak haykırmalıyız. Bunu başardığımız zaman tarihteki altın günlerimize geri dönmemiz için hiçbir sebep yoktur.