1980 askeri darbesinin ardından yapılan ve 7 Kasım 1982 yılında kabul edilen anayasayı o günden beri değiştireceğiz diye çırpınır dururuz. Aradan geçen onca zamana rağmen bu konuda bir arpa boyu yol alamadık gitti.
Aslında bazen insanın aklına geliyor. Biz bu anayasa değişikliğini tartışmaya açarak gündem değiştirmeye mi çalışıyoruz? Çünkü 33 yıl boyunca bir şeyi değiştiremiyorsak, hem de herkesin ittifakla değişsin dediği bir anayasayı değiştiremiyorsak sıkıntı bizdedir.
Yoksa gözlerimizi kapatarak anayasayı değiştirelim diye mi konuşuyoruz? Çünkü gözlerimizi açtığımız zaman hemen vazgeçiyoruz. Toplumun her kesimi yeni bir Anayasa istiyor, yeni Anayasa istemeyen bir siyasi partiye ben rastlamadım. Yeni Anayasa istemeyen bir sivil toplum örgütüne rastlamadım. 'İşler yolunda gidiyor, yeni bir Anayasayı nereden çıkartıyorsunuz?' diyen kimseye rastlamadım.
Yeni bir Anayasaya vurgu yapıyoruz, konunun konuşulmadık neresi kaldı acaba? Çünkü bana göre 82 Anayasası ile ilgili söylenmedik bir laf kalmadı. Eğer biz bu sorunu çözemiyorsak, biz çözümün değil, sorunun bir parçasıyız. Çünkü Anayasa konusu bir partinin, bir iktidarın sorunu değil; Türkiye Cumhuriyeti devletinin sorunudur, toplumun sorunudur.
Yeni bir anayasa Avrupa Birliği’nin kapısında olduğumuz bir dönemde daha çok lazım. Mevcut anayasa ülkenin ihtiyaçlarına cevap veremiyorsa, ilerlemeye çalışan hükümetlerin ayağında pranga gibi duruyorsa değişmesi gerekir. Yasaları Avrupa hukukuna uydurmaya çalıştığınızda, Anayasaya ters düşüyor. Anayasayı yok saydığınız takdirde de, Anayasa Mahkemesi'nden direkten dönüyorsunuz.
Türkiye siyaseti 33 yıldır bir anayasa konusunu halledemediyse, yeni bir anayasa için ortak bir yol bulamadıysa, yeni bir anayasa için anlaşamadıysa sorun sadece siyasilerdedir. Demek oluyor ki 33 yıl boyunca dön baba dönmüşüz. Artık ülkenin önünün açılması için herkesin mutabık kalacağı bir anayasa en kısa zamanda yapılmalıdır.