Hıristiyan dünyası milattan sonra 400'lü yıllarda din konusunda ciddi tartışmalar içine girdi. Dinin somut kısımlarını bırakıp yoğun kelamî tartışmaların yapıldığı konseyler düzenlediler. Bunlardan en önemlisi Kalkedon (İstanbul-Kadıköy) Konsülüydü.
Kavga şuydu:
-İsa hem tanrı hem de insan olarak tek bir tabiatı taşır.
-İsa hem Tanrı hem insandır ama bu özellikleri ayrı ayrıdır.
Bazı tartışmaların konusu da şuydu:
-İsa'nın para kesesi yoktu. Bu yüzden dünya malına değer vermeyelim.
-Hayır kesesi vardı. Para ve ona önem vermek kötü bir şey değildir.
Orada anlaşamayınca kiliseler ayrıldı ve 1500 sene kavga ettiler. Bu kavgalarda Roma imparatorlarının görüşleri de ayrışmaları tetikledi. 20. Yüzyılda tekrar oturdular ve "aslında aynı şeyi söylüyoruz ama farklı ifade ediyoruz. Kavga etmeyelim" dediler.
Onlar bitirdi ya da en azından bunun için savaşmıyorlar ama şimdi kavgayı biz yapıyoruz. Şii-Sünni, Selefi-sufi kavgalarını da bilerek körüklüyorlar. Tıpkı Osmanlı'nın İslam dünyasında birliği sağlayıp katolik-ortodoks-protestan ayrımını körüklediği gibi.
Osmanlı'yı örnek aldılar ve kurtuldular. Biz ise Osmanlı'ya sırtımızı dönüp Batı'nın kendi içinde kavga ettiği karanlık dönemi yaşıyoruz.
Küçük sapkın hareketler dışında aslında İslam dünyasının derin ayrılıkları yok. Allah'a ve peygamberine iman noktasında buluşup, o sapkınların ayrılıkları körüklemesine izin vermemeliyiz. Kimse "en güzel inanış benimki. En iyi benim mezhebim ya da tarikatinim" dememeli. Zaten bakın, DAEŞ de FETÖ de hep bunun sonucunda ortaya çıkmıştır.
Bu alçakları temizlersek, kavgayı bırakıp birlik olursak, Batı ve İslam'a düşman olan diğer medeniyetler, karşımızda bırakın korkmayı titreyerek duracaklar.
Ümitvar olalım. Allah dinini koruyacaktır. Yeter ki biz onu hakkıyla yaşamaya gayret edelim. Köklerimize küfür etmeyelim. İslam terakkiye (gelişmeye) engel değildir. Kendisine Atatürkçü, solcu gibi maskeler takıp "İslam geri kalmışlıktır, yobazlıktır" diyen bazı köksüzlere itibar etmeyelim.
Çünkü aynı Allah'a ve aynı peygambere inanıyoruz.