Bugün Can Yücel'e ait olduğu söylenen bir şiiri sizinle paylaşmak istedim.
Biliyorsunuz, edebiyat ve şiir, insanların duygularını, düşüncelerini ifade etmek için kullanılan bir sanattır. Bazen anlatmak istediğiniz bir düşünceyi birkaç satır şiir öyle güzel ifade eder ki uzun yazı dizelerinden sizi kurtarır. İşte bu şiir de insanın yaş döngüsünü, öyle güçlü bir duygu ile anlatmış ki üzerine yazmak içimden gelmedi.
20 YAŞ 35 YAŞ 40 YAŞ VE BU GÜNKÜ BEN
Şunları bir araya toplayayım. Bir güzel muhabbet edelim- diye düşündüm.
Mutfak işinden de anlarım.
Donattım sofrayı.
Bayağı uğraştım.
Hepsinin, ayrı ayrı ne yemekten, ne içmekten hoşlandığını iyi bilirim.
Bayağı da para gitti.
Birinin yediğini öbürü yemez.
Ötekinin içtiğini beriki içmez.
Dört kişilik sofra kurdum.
Mumları da yaktım.
Bak hepsi, Erick Satie severdi.
Hatırladım.
Müziği de ayarladım.
Geldiler.
20 yaşında ben,
35 yaşımda ben,
40 yaşımda ben ve
bugünkü ben dördümüz.
Birden 20 yaşımı, 35 yaşımın karşısına oturttum.
40 yaşımın karşısına da, ben geçtim.
Yirmi yaşım, otuz beş yaşımı tutucu buldu.
Kırk yaşım ikisinin de salak olduğunu söyledi.
Yatıştırayım dedim.
-Sen karışma moruk- dediler. Büyük hır çıktı.
Komşular alttan üstten duvarlara vurdular.
Yirmi yaşım kırk yaşıma bardak attı.
Evin de içine ettiler.
Bende kabahat.
Ne çağırıyorsun tanımadığın adamları evine…
CAN YÜCEL
Olduğun yaşa sahip çık.